دانشمندان سازمان فضایی ناسا با استفاده از مدارگرد روسی که در امواج ایکس فعالیت می کند موفق به کشف کمربند جدیدی از ملیونها سیارک در محدوده نپتون شدند
تصویری خیالی از نمای یکی از اعضاء کمربند سیارکهای نپتون
در سالهای اخیر دانشمندان بیش از پیش بر روی کمربند " کویی پر " محدوده ای بسیار وسیع از اجرام سنگی فعالیت می کنند. احتمال می رود اکثر دنباله دارهایی که به سمت خورشید روانه می شوند جزء این منطقه باشند. کمربند مشهور دیگری را نیز در منظومه شمسی خود داریم که بین دو سیاره مریخ و مشتری را خانه خود انتخاب کرده اند. تا کنون دهها جرم سنگی در این منطقه کشف شده که از مشهورترین آنها می توان به "سرس" اشاره کرد. اما اخیرا محققان با استفاده از مدارگرد ناسا که در موج ایکس کار می کند موفق به کشف کمربند دیگری در محدوده سیاره نپتون شدند. حالا دیگر منظومه شمسی ما 2 کمربند سیارک دارد. یکی در حومه مریخ- مشتری و دیگری در محدوده نپتون. دانشمندان تعداد اجرام ریز این کمربند را ملیونها عدد تخمین زده اند و بزرگترین جرمی که در این منطقه یافته شده تنها 100 متر طول دارد. بلافاصله پس از کشف این کمربند مسئولان سازمان فضایی ناسا شروع به نامگذاری بزرگترین اجرام این کمربند کردند که از جمله آنها می توان به نامهایی نظیر "کابوانس" و " قنطورس" اشاره کرد.
ممکن است اگر بشر بتواند روزی بر یکی از اعضاء این کمربند فرود آید شاهد چنین نمائی از روی یکی از سیارکها باشد
آسنتا کارای پروفسور دانشگاه کالیفرنیا در اینباره می گوید : "ما معمولا با عکسبرداری های بلند مدت و جابجایی یک جرم در پس زمینه ستارگان می توانستیم بزرگترین خرده سنگهای کمربند کویی پر را کشف کنیم. از همین روش هم برای کشف این کمربند استفاده کردیم و به نتیجه رسیدیم. نمونه بارز استفاده از این روش سدنا است." ستاره شناسان با مشاهده چند عکس که به مدت چند شب فاصله از هم گرفته شده بود در پس زمینه ستارگان جرمی را یافتند که در هر ثانیه 10 مایل حرکت می کرد. این اولین جرم این کمربند بود که نام آنرا " عقرب- ایکس 1 " نهادند. تنها جرمی که بیشترین ضریب بازتاب را در این کمربند تا به حال به خود اختصاص داده است. ضریب بازتاب میزان نوری است که یک سطح پس از جذب مقداری از نور بقیه را می تاباند. این کمربند که فعلا با نام خلاصه شده تی.ان.آ (کمربند محدوه نپتون) شناخته می شود دارای خرده سنگهای بسیار ریزی نیز است و به همین خاطر هم است که حتی ممکن است دیگر اجرامی به بزرگی کمربند کویی پر در آن یافت نشود. تنها اعضائی در این کمربند زودتر از بقیه کشف می شوند که بیشترین مقدار ضریب بازتاب را در بین اجرام اطراف خود داشته باشد. هرچند که تلسکوپهای زمینی حتی قادر به نمایش چنین اجرامی در این فاصله عظیم نیستند اما ستاره شناسان امیدوارند با استفاده از روش جابه جائی جرم در پس زمینه تصاویر ستارگان اعضائ بیشتری از این کمربند را کشف کنند.
نمای تعدادی از اجرام یافت شده در کمربند سیارکها در حد فاصل مریخ و مشتری
منبع : Space.com
نويسنده : علی پزشکی