ناسا در نظر دارد در آینده ای نزدیک فضانوردان خود را به ماه و پس از آن به مریخ و شاید فراتر از آن بفرستند . اما در این بین یک مشکل بزرگ وجود دارد و آن تابش های الکترو مغناطیس مضرردر خارج از جو زمین است .

فضانوردانی با انجام این سفر ها خود را در معرض تشعشعات کیهانی و تابش های مضرر خورشید که عمدتا از ذرات پر سرعت الکترون و پروتون تشکیل شده اند ، قرار می دهند که باعث بروز سرطان و دیگر ناسازگاری ها در بدن آن ها می شود.یکی از ساده ترین راه ها برای مقابله با این مشکل استفاده از بتون می باشد مانند سازه هایی که در اطراف راکتور هسته ای وجود دارد اما ساختن یک فضاپیمای بتونی ایده معقولانه ای نیست همین امر باعث شده تا دانشمندان ناسا تلاش های بسیاری در این ضمینه انجام دهند و مواد گوناگونی را برای مقاومت در برابر این تشعشعات امتحان کنند مانند آلومنیوم، پلاستیک های پیشرفته و هیدروژن مایع که هر کدام دارای نقص هایی بوده و عملا قابل استفاده نمی باشد اما گزینه ای هوشمندانه برای رفع این مشکل وجود دارد :استفاده از یک میدان بزرگ الکترو مغناطیس برای محافظت فضانوردان .

می دانیم بار های هم نام یکدیگر را دفع میکنند ، پس می توان فضانوردان را در مکانی مستقر کرد که توسط یک میدان الکترومغناطیس احاطه شده و این میدان الکتریکی هم بار با تشعشعات ساطع شده از محیط باشد.البته بسیاری از کارشناسان در مورد احداث چنین پایگاهی بر روی ماه بدبین اند اما در میان آنها چارلز بولر و جان لین پژوهشگرا ناسا در مرکز فضایی کندی و مسئول تحقیق بر روی این پروژه عقیده دارند این کار قابل اجراست.بولر می گوید:(( استفاده از میدان الکترومغناطیس برای حفاظت از ضانوردان ، ایده ای بود که در دهه 1950 ارائه شد اما طرح های داده شده بسیار ابتدایی و ناشیانه بود ولی طرح های امروز بسیار جامع و عملی است))

طرح ارائه شده توسط بولر و لین شامل چندین گوی بزرگ با پهنای  5 متر است که بر فراز پایگاه استقرار فضانوردان قرار میگیرد .این حفاظ بزرگ قابلیت شارژ بسیار بالایی دارد و می تواند به یک میدان ایستایی الکتریکی 100 مگا ولتی تبدیل شود . هرچند مقدار این ولتاژ بسیار بالاست اما مقدار اندکی از آن جریان پیدا میکند در نتیجه نگهداری از آن نیروی زیادی لازم ندارد.

گوی های تشکیل دهنده این حفاظ از نوعی پارچه نازک و قوی ( مانند پوشش ضربه گیر مریخ نورد ها ) به همراه یک پوشش نازک از ماده ای رسانا مانند طلا ساخته می شود . این گوی های پارچه ای دارای قابلیت تا شدن برای آسان کردن حمل و نقل نیز هستند. .هنگامی که این حفاظ در محل خود قرار گرفت ، شارژ الکتریکی شده و گوی های تشکیل دهنده آن ، منبسط می شوند . سپس  حفاظ در بالای پایگاه استقرار فضا نوردان نصب می شود.مطمئنا یک آرایش دقیق از این گوی های بار دار می تواند میزان برخورد تشعشعات خطرناک را با فضانوردان و تجهیزاتشان به حد اقل برساند  .در بعضی جنبه های اضافی این طرح ، یک تور الکتریکی برای امنیت بیشتر در زیر حفاظ  تعبیه شده است.بولر و لین همچنان در حال طرح ریزی بهترین مدل از این حفاظ هستند که قطعا مهمترین قسمت آن نحوه قرار دادن گوی هاست برای پرتو های دو گانه که هم بار مثبت و هم بار منفی دارند . این حفاظ باید طوری عمل کند که پرتو هایی با بار منفی را به بالای پایگاه و پرتو های مثبت را به سوی سطح ماه منحرف کند.بولر و لین یک مدل سه بعدی ساخته اند که بسیار کار آمد است و میتواند به طور دقیق عملی شود .

این طرح هرچند مراحل پایانی کار خود را میگذراند اما هنوز مشکلات علمی- مهندسی حل نشده ای دارد ، به عنوان مثال وزش بادهای خورشیدی شامل الکترون و پروتون از میان این حفاظ مشکلات عمده ای را بوجود می آورد .

   منبع : nasa

  نويسنده  : محسن بختيار

ناسا جزئیات مقدماتی از جدید ترین و درعین حال ژرف ترین ماموریت خود به سوی مشتری را برای دانشمندان و تیم رهبری این ماموریت فاش کرد.

ماموریت 700 میلیون دلاری ((جونو)) از جدید ترین برنامه های ناسا است که در 30 جون 2010 آماده پرتاب میباشد و 5 سال برای رسیدن به مقصد خود مشتری در راه خواهد بود . جونو در یک مدار قطب به قطب برای مطالعه میدان مغناطیسی شدید مشتری قرار خواهد گرفت .

 از دیگر وظایف جونو بررسی وجود هسته یخی برای مشتری و همچنین تعیین مقدار آب و آمونیاک موجود در جو این سیاره است .این مدارگرد همچنین بادهای شدید مشتری که سرعتشان به 600 کیلومتر بر ساعت میرسد را بررسی میکند .

دکتر دیوید ج مک کوماس یکی از رهبران این ماموریت از پژوهشکده جنوب غرب (SWRI), در این باره گفت : ماموریت جونو میتواند راز های شکل گیری بزرگترین سیاره منظومه شمسی ، مشتری را در طی چند بیلیون سال پیش آشکار کند .

گفتنی است آخرین کاوشگری که از جو سیارات مشتری مانند اطلاعاتی را به زمین مخابره کرد سفینه گالیله در سال 1995 بود که برای 58 دقیقه قبل از از بین رفتن داده های خود را به زمین مخابره کرد .

  منبع : CNN

اين ستاره چگونگي مرگ خورشيد را پيش بيني مي كند.

اين ستاره كه در حال انداختن پوسته هاي ظريف هم مركز گاز است تا طي اين دگرديسي به كوتوله سفيد تبديل شود ، نگاهي اجمالي از سرنوشتي كه در چند بيليون سال آينده در انتظارخورشيد ماست را فراهم مي كند. تصوير خيره كننده اين ستاره كه M2-9 نام دارد توسط تلسكوپ شمالي رصدخانه Gemini گرفته شده است. اين تلسكوپ در ارتفاع 4200 متري و روي قله Mauna Kea  در هاوائي قرار دارد. اختر شناسان از سيستم  نوري اپتيك سازگار ALTAIR  استفاده كرده تا واپيچش نور (light distortion) كه جو زمين باعث آن مي شود را كاهش دهند.   سرنوشت اين ستاره بسيار شبيه پاياني است كه براي بيشتر ستاره هاي كوچك و متوسط در زمان پيري و تهي شدن از سوخت تصور مي شود. آويزهاي دوقلو گاز كه از اين ستاره به درون فضا مي پيچند داراي الگوهاي پيچيده و تماشائي هستند.

ابرنواختر ديدني

 بر اساس يك فرضيه ستاره اي ، زمانيكه هيدروژن يك ستاره كه به هسته آن انرژي مي دهد به اتمام مي رسد اين ستاره به يك كوتوله سفيد تبديل مي شود. اما قبل از اين تغيير ، ستاره بطور موقت به جسمي بزرگترو خنك تر تغيير مي كند كه به آن غول قرمز مي گويند.  زمانيكه كه ديگر سوختي براي آن باقي نمي ماند ، ستاره شروع به انداختن لايه هاي بيروني خود مي كند- مانند ستاره M2-9 -  تا با فروريختن و تبديل شدن به جسمي كوچكتر و چگالتر گذار خود به كوتوله سفيد را كامل كند.   بيشتر كوتوله هاي سفيد بتدريج خنك مي شوند. با اين حال ، اگر جرم چنين ستاره اي از 1.4 جرمهاي خورشيدي تجاوز كند ، نيروي گرانش آن باعث فروريختن بيشتر مي شود تا چاشني انفجار ابر نواختري منفجر شود. خورشيد ما بعد از چهار يا پنج بيليون سال ديگر هيدروژن خود را از دست خواهد داد و سپس دگرسازي آن آغاز خواهد شد.

  منبع : newscientistspace.com

  نويسنده  : فرشيد كريمي

در هفته اول دسامبر ( هفته دوم آذر) زمین در معرض وزش نسیمی از جهت صورت فلکی حوا قرار می گیرد که عمدتا از هلیوم سنگین تشکیل شده است.

خورشید در طول سال از یک مسیر ظاهری در آسمان عبور می کند که به دایره البروج مشهور است . منجمان پیشین این مسیر را به دوازده قسمت شامل دوازده صورت فلکی تقسیم کرده اند ( حمل ، ثور ، جوزا ، سرطان ، اسد ، سنبله ، میزان ، عقرب ، قوس ، جدی ، دلو ، حوت) اما طبق نقشه های جدید از آسمان خورشید در طول یک سال از 13 صورت فلکی عبور میکند. حوا یا مار افسای سیزدهمین صورت فلکی دایره البروج است که میان دو صورت فلکی قوس و جدی قرار گرفته و خورشید در طول روزهای 30 نوامبر (9 آذر ) تا 17 دسامبر(26 آذر) از آن گذر می کند.

اما هنگامی که خورشید در این برج قرار می گیرد ، برای زمین چه اتفاقی می افتد ؟ 

 در هفته اول دسامبر ( هفته دوم آذر) زمین در معرض وزش نسیمی از جهت صورت فلکی حوا قرار می گیرد که عمدتا از هلیوم سنگین تشکیل شده است. میدان مغناطیسی خورشید باعث می شود مقدار اعظم این مواد از منظومه شمسی دفع شود اما همچنان مقدار محدودی در یک مخروط کشیده متمرکز می شود ؛ و زمین هنگامی که در این مخروط قرار بگیرد شاهد یک نسیم هلیومی خواهد بود .

پژوهشگران دریافته اند که منشا این باد ها یک سحابی در نزدیکی خورشید است و اکنون خورشید ما در حال ورود به این سحابی ،موسوم به ابر میان ستاره ای محلی است .

ناسا برای بدست آوردن اطلاعات بیشتر در این ضمینه فضاپیمایی با نام ACE را در یکی از نقاط لاگرانژی قرار داده  تا به کمک یکی از ابزارهای  خود  به نام SWICS   مواد موجود در این بادهای ستاره ای را جمع آوری کرده و بر روی آنها تحقیق کند. این فضا پیما تا کنون هفت بار موفق به انجام این کار شده است.

 طبق نتایج بدست آمده پژوهشگران دمای این  سحابی نزدیک را 600 درجه سیلسیوس برآورد کرده اند. علی رغم دمای زیاد ، تراکم بدست آمده برای این سحابی بسیار کم است ، در حدود 264/0 اتم در هر سانتی متر مکعب؛در نتیجه میدان مغناطیسی خورشید براحتی آن را تا بعد از مدار پلوتو منحرف می کند و تنها مقداری ناچیزی از آن در قالب بادهای ستاره ای هلیومی با غلظت 015/0 اتم در سانتی متر مکعب وارد منظومه شمسی می شود.

 با توجه به غلظت کم این باد هلیومی که غلظت آن   10 به توان 21 بار کمتر از جو زمین است ، خطری زمین را تهدید نمی کند اما در راه شیری بسیاری از این سحابی ها وجود دارد که اغلب غلظتی بیشتر از سحابی محلی ما  دارند  و اگر روزی خورشید وارد یکی از آنها شود دیگر نمی تواند با میدان مغناطیسی خود بر آن غلبه کند و تغییرات بسیاری در شکل منظومه شمسی ایجاد خواهد شد.

   منبع : nasa

  نويسنده  : محسن بختيار

تحقيقات جديد در مورد ابر نواختر سرنخهاي وسوسه انگيزي در مورد انرژي تاريك عنوان مي كنند.

ممكن است پژوهش جديد نبوغ انيشتين كه يك"ثابت كيهاني" را به معادله انبساط كيهان اضافه كرد ولي بعدها آن را پس گرفت ثابت كند.

 بر اساس "جستجوي ميراث ابرنواختر (Supernova Legacy Survey)" كه يك تيم بين المللي از پژوهشگران در فرانسه و كانادا است و با دانشمندان تلسكوپ بزرگ آكسفورد ، كالتك و بركلي همكاري مي كند، انرژي تاريك مرموز كه انبساط رو به افزايش كيهان را باعث مي شود مانند معادله كيهاني مشهور انيشتين عمل مي كند. مشاهدات آنها آشكار مي كند كه انرژي تاريك با دقت ده درصد مانند ثابت كيهاني انيشتين رفتار مي كند.

 پروفسور ري كارلبرگ از بخش اختر شناسي و اختر فيزيك دانشگاه تورنتو مي گويد" اين يافته اهميت زيادي دارد. رصدهاي ما با برخي ايده هاي نظري در مورد ماهيت ماده تاريك اختلاف دارند. اين ايده هاي نظري پيش بيني مي كنند كه انرژي تاريك مي بايد با انبساط كيهان تغيير كند اما تا آنجائيكه ما مشاهده مي كنيم اينگونه نيست." نتايج اين پژوهش در شماره آينده مجله اختر شناسي و اختر فيزيك منتشر خواهد شد.

 كريس پريچت پروفسور فيزيك و اختر شناسي دانشگاه ويكتوريا در بريتيش كلمبياي كانادا كه همكار نويسنده اين تحقيق مي باشد مي گويد" شايد پروژه "جستجوي ميراث ابر نواختر" پيشاهنگ جهاني در تلاش ما براي درك ماهيت انرژي تاريك باشد".

  پژوهشگران با استفاده از يك دوربين مبتكرانه 340 ميليون پيكسلي بنام مگا كم (MegaCam) موفق به اين كشف شدند. اين دوربين توسط آژانس نيروي اتمي فرانسه (Commissariat à l’Énergie Atomique) و بخش تلسكوپ هاوائي-فرانسه-كانادا ساخته شد. پير آستير يكي از دانشمندان مركز ملي پژوهشهاي علمي فرانسه مي گويد " حوضه ديد وسيع اين دوربين كه چهار قمر در يك تصوير آن جاي ميگيرد ، به ما اين توانائي را داد تا بطور همزمان و بسيار دقيق تعدادي ابرنواختر كه رويدادهاي بسيار نادري هستند را اندازه گيري كنيم.

ريچارد اليس ، پروفسور اختر شناسي در موسسه فن آوري كاليفرنيا اضافه مي كند" رصد هاي پيشرفته از ابرنواخترهاي دوردست مستقيم و فوري ترين شيوه اي است كه ما بواسطه آن مي توانيم در مورد انرژي تاريك اسرارآميز آگاهي حاصل كنيم. از لحاظ كيفي و كمي اين يك قدم بزرگ به جلو مي باشد."

 اكنون بنظر مي رسد مشاهداتي كه توسط اين گروه بين المللي از اختر شناسان صورت مي گيرد نشاندهنده آن است كه انرژي تاريك مانند ثابت كيهاني بوده و در سرتاسر زمان و فضا بدون تغيير است. با اندازه گيري فاصله تا 71 ابر نواختر دوردست ، دانشمندان توانستند با اطمينان بسيار زياد مشخص كنند كه انرژي تاريك همين تاثير را بر روي نور ابر نواختر ها اعمال مي كند كه اين تاثير با فاصله ابر نواختر ها تغيير نمي كند. محققين سپس اين يافته را در يك معادله حالت قرار دادند كه رابطه بين فشار و چگالي را اندازه گيري مي كند. آنها دريافتند كه انرژي تاريك مي بايد كمتر از 85.- باشد كه بسيار نزديك به ثابت كيهاني انيشتين يعني 1-  است.

 پل پرلماتر كه پروفسور فيزيك دانشگاه كاليفرنيا است مي گويد" اين يافته ها نسل جديد و شگرفي از پژوهشهاي كيهانشناسي را با استفاده از رصد ابرنواختر بوجود مي آورند. اين اطلاعات از آنچه ما 10 سال پيش تصور مي كرديم شگرف تر مي باشند. اين يافته يك قدرداني واقعي از سازندگان اين تجهيزات ، تحليل هاي گروه پژوهشي و ديد علمي گستره جوامع علمي فرانسه و كانادا است."

 پروژه "جستجوي ميراث ابرنواختر" تلاشي بين المللي است كه از تصاوير تلسكوپ هاوائي-فرانسه-كانادا كه تلسكوپي 3.6 متري بر فراز كوه آتشفشاني خاموش Mauna Kea در هاوائي بهره مي برد. نتايج جديد بر اساس اطلاعات حدود 20 شب رصد است.

اما اين يافته ها يك سئوال ديگر را مطرح مي كنند: همفرودي كيهاني. بنظر مي رسد مشاهداتي مانند اين ثابت مي كنند ماده عادي و انرژي تاريك دقيقا در اين لحظه از زمان چگالي هاي مشابه دارند هرچند كه چگالي ماده از زمان انفجار بزرگ بطور مداوم در حال تحليل رفتن است. حتي انيشتين نتوانست دليل اين پديده را پيدا كند.                

 انتظار مي رود كه نتايج آينده دقت اين يافته ها را دو و يا حتي سه برابر دقيقتر از يافته هاي فعلي كنند و نهايتا اسرار باقيمانده در مورد ماهيت انرژي تاريك را آشكار نمايند.

  منبع : Sciencedaily

  نويسنده  : فرشيد كريمي

كاوشگر Minerva كه قرار بود خرده سيارك Itokawa –25143 را بررسي كند، بعد از جدا شدن از فضاپيماي حامل خود،Hayabusa در فضا گم شد. Itokawa يك خرده سيارك 600 متري است كه احتمالا تكه اي از يك خرده سيارك بزرگترمي باشد وفضاپيماي Hayabusa توسط JAXA (سازمان تحقيقات فضايي ژاپن)

به گونه اي طراحي و برنامه ريزي شده بود ، كه در 12 نوامبر 2005 در 55 متري سطح اين خرده سيارك قرار بگيرد وكاوشگر رباتيك كوچك خود، Minerva را بر روي سطح آن رها كند وسپس از آن دور شده و خود را براي نمونه برداري از خرده سيارك در آينده اي نزديك آماده كند. اما در حاليكه انتظار مي رفت اين كاوشگر به آرامي بر روي خرده سيارك پايين بيايد تا بتواند تصاوير و اطلاعاتي در مورد سيارك و د ماي آن براي فضاپيما تهيه كند، در فضا رها گشت و هرگز به سطح آن نرسيد.

زمانيكه Hayabusa   از خرده سيارك دور مي شد، پيامي از سوي JAXA فرستاده شد كه Minerva تنها با سرعتي حدود20 سانتي متر در ثانيه در حال دور شدن است. فضاپيما در حاليكه كاوشگر در فضا بي هدف در حال دور شدن بود از آن عكس گرفت و توانست تماس راديويي با آن برقرار كند.اما با اين حال سرنوشتMinerva هنوز معلوم نيست و همچنان سرگردان در فضا رها گشته است. كاوشگر Minerva كه در تصوير آن را مشاهده مي كنيد، تقريبا به اندازه يك گريپ فروت است و وزن آن تنهاد 590 گرم است وشامل  سه دوربين كوچك رنگي و شش گرما سنج مي شود. به گفته يكي از اعضاي تيم، به نامTetsuo Yoshimitsa اين كاوشگر به گونه اي طراحي شده بود كه بتواند در يك مسير 15 متري وجب به وجب خاك خرده سيارك راطي و بررسي كند.

Minerva درآخرين د قايق جايگزين يك كاوشگر چهارچرخ ناسا شده بود كه مقامات آژانس به علت وزن و هزينه زيادش ،آن ماموريت را لغو كردند.عليرغم گم شدنMinerva ،باز هم دانشمندان انتظار دارند كه فضاپيماي Hayabusa پس از تمرينهايي كه به طور خودكار انجام مي دهد، موقعيت خودش را طوري تنظيم كند كه بتواند در نزديكي خرده سيارك قرار بگيرد و تا پايان ماموريت خود، يعني 25 نوامبر، نمونه بر داريهاي كوچكي از اين سيارك  انجام دهد. بعد از انجام ماموريت، فضاپيما موتور خود را كه با سوخت يوني كار مي كند آتش كرده وراهي زمين خواهد شد.

  منبع : Skypub.com

  نويسنده  : رخساره خليلي

رصد خانه فضای انتگرال آژانش فضایی اروپا موفق به کشف  نوعی جدید از ستاره های دوتایی شد که در رصد های گذشته آشکار نشده بود و تا کنون تصور می شد تعداد این گونه سیستم های دوتایی بسیار کم باشد.

رصد خانه فضای انتگرال آژانش فضایی اروپا موفق به کشف جمعیت زیادی از سیستم های دوتایی بسیار سنگین شد.مشخصه ی بارز این سیستم های دوتایی وجود یک ابر غول قرمز در کنار یک ندیم بسیار چگال تر و سنگین تر است که درخشش های عظیمی را در اشعه ایکس و در مدت زمان بسیار کوتاه  آزاد می کند.این ندیم سنگین و چگال می تواند یک سیاهچاله یا یک ستاره نوترونی باشد . دانشمندان این دسته ی جدید از سیستم های دوتایی را "supergiant fast X-ray transients" نام گذاری کرده اند که در اصطلاح ترانزیت خوانده می شوند.

قبل از پرتاب انتگرال تنها 12 سیستم دوتایی شامل ابرغول های قرمز شناخته شده بود و دانشکندان گمان می کردند سیستم های دوتایی با جرم های بسیار زیاد ، نادر می باشند و تعداد بسیار کمی از این گونه سیستم های دوتایی می تواند در جهان وجود داشته باشد زیرا عمر ستارگان در فاز ابر غول قرمز بسیار کوتاه است . اما داده های انتگرال نشان میدهد که تعداد بسیار زیادی از ترانزیت ها در کهکشان ما وجود دارد و تعداد این سیستم های دوتایی ابر سنگین در کهکشان ما بسیار بیشتر از حد  تصور است.دانشمندان اکنون در این اندیشه اند که چرا فوران های اشعه ایکس ترانزیت ها این قدر کوتاه است .این اطلاعات برای ستاره شناسان بسیار گرانبهاست زیرا پی بردن به دلایل رفتار این گونه ی ترانزیت ها می تواند پیش رفت شگرفی در نظریه های اختر فیزیکی باشد و دانشمندان را در پی بردن به چگونگی شکل گیری ابر سیستم های دوتایی اشعه ایکس یاری دهد.

  منبع : universetoday

  نويسنده  : محسن بختيار

رصد خانه پرتو ايكس چاندرا دو باقيمانده ابرنواختري را در مجاورت هم در ابر ماژلاني آشكار كرد.

اين تصوير بي نظير كه توسط رصد خانه پرتو ايكس چاندرا ناسا گرفته شده دو باقيمانده ابرنواختري را در مجاورت هم نشان مي دهد. اين جفت كه به گربه شباهت دارند DEM L316 ناميده مي شوند و در كهكشان ابري ماژلان قرار دارند.

طيفهاي پرتو ايكس چاندرا نشان مي دهند كه پوسته گازي فوقاني چپ حاوي مقدار بسيار بيشتري آهن است و بنابراين احتمالا ابر نواختر نوع 1a بوده كه از فروريختن ماده از يك ستاره مجاور بر روي يك كوتوله سفيد منشاء گرفته است. در مقابل ، پوسته راست پائين حاوي مقدار بسيار كمتري آهن است كه نشان مي دهد ابرنواختر نوع II و باقيمانده يك ستاره پرجرم است كه چند ميليون سال قبل با يك انفجار حيات كوتاهي را آغاز كرد. بنظر مي رسد پوسته هاي گازي داغ در حال برخورد باشند اما احتمالا فقط يك خطاي چشمي است.

بيليونها سال طول مي كشد تا يك ستاره كوتوله سفيد شكل بگيرد در حاليكه يك ستاره جوان پرجرم ظرف چند ميليون سال منفجر مي شود. با در نظر گرفتن تفاوت عمر ستاره هاي سرچشمه ، بسيار بعيد است كه آنها در مجاورت هم دچار انفجار شدند. احتمالا مجاورت ظاهري اين باقيمانده ها اتفاقي است.

  منبع : universetoday

  نويسنده  : فرشيد كريمي