سالهاست كه يكي از اسرار كيهان اخترشناسان را شگفت زده كرده است. ولي آنها تصور مي كنند كه پاسخي براي اين معما يافته اند.

 به هر سو از آسمان كه نگاه مي كنيم تابشهاي پراكنده اي از تشعشع پرتو ايكس پس زمينه را مي بينيم. اما اين تشعشع از كجا منشا مي گيرد؟

اختر شناسان رصد خانه پرتو ايكس چاندرا را براي 23 روز طي يك دوره 2 ساله به سمت قسمتي از آسمان نشانه رفته اند و 600 منبع را مشخص و تعيين كردند. 

اين تابش  در واقع تابش پس زمينه نيست بلكه تشعشع پرتو ايكسي است كه از صدها ميليون سياهچاله فوق حجيم كه مشابه آن در مركز كهكشان راه شيري  قرار دارد گسيل مي شود. 

نيل براندت ، پروفسور اختر شناسي و اختر فيزيك مي گويد" ما تلاش كرديم تا آماري از تمامي سياهچاله را تهيه كنيم و بدانيم كه شكل آنها چگونه است. ما همچنين قصد داشتيم تا چگونگي رشد سياهچاله ها را طي تاريخ كيهان مشخص و اندازه گيري كنيم."

 پژوهشگران نگاه و رصد خود را روي گسيلهاي پرتو ايكس متمركز كردند زيرا نواحي اطراف سياهچاله ها پرتوهاي ايكس و نور مرئي منتشر مي كنند. ماهيت نافذ پرتوهاي ايكس شيوه مستقيمي را براي تشخيص ساهچاله ها فراهم مي آورد.

براندت اضافه مي كند" ما سياهچاله هاي فوق حجيم فعالي را در مركز كهكشانهاي بزرگ پيدا كرديم. كهكشان ما نيز در مركز خود سياهچاله اي دارد كه اندازه آن معادل 2.6 ميليون جرم خورشيدي است. امروزه سياهچاله كهكشان ما فعال نيست ولي احتمال مي دهيم كه در گذشته فعال بوده است."     آنچه كه پژوهشگران به آن دست يافتند اين است كه تعداد سياهچاله هاي فوق حجيم بيشتر از انتظار قبلي اخترشناسان است. اين پژوهشگران همچنين دريافتند كه سياهچاله ها به گونه اي متفاوت از آنچه كه آنها قبل از رصدهاي چاندرا تصور مي كردند تكامل يافته اند. با ملاك قرار دادن 600 سياهچاله اي كه چاندرا موفق به يافتن آنها شد ، براندت اين نظر و پيشنهاد را مطرح مي كند كه حدود 300 ميليون سياهچاله فوق حجيم در كل گستره آسمان وجود دارد.  

   منبع : universetoday.com

  نويسنده  : فرشيد كريمي

 بعداز صد روز مسافرت ، فضاپیمای اروپایی ونوس اکپرس برای نخستین بار موتور اصلی خود را به کار انداخت .

 پس از  صد روز که  از آغاز مسافرت فضاپیمای ونوس اکپرس می گذرد این فضاپیما برای اولین بار موتور اصلی خود را در فضا به کار انداخت.آزمایش موتور اصلی یک گام بحرانی در ماموریت محسوب می شود که اگر این مرحله با موفقیت روبرو نشود فضاپیما از ادامه ماموریت خود باز می ماند .زیرا فضاپیما باید سرعت خود را تنظیم کند تا در مدار مورد نظر به دور سیاره قرار گیرد .احتراق موتور در نیمه شب 17 فبریه در ساعت 00:27 به وقت جهانی انجام شد و پس از سه ثانیه موتور به کار افتاد و پس از روشن شدن موتور فضا پیما سرعت خود را به 3 متر بر ثانیه تغییر داد.یک ساعت بعد داده های دریافت شده توسط پایگاه هدایت زمینی ( واقع در آتنا ، استرالیا ) نشان داد که عملیات با موفقیت و مطابق آنچه انتظار انجام شده است . مهندسان آژانس فضایی اروپا برای بررسی عملکرد موتور در حال تجزیه و تحلیل داده های ضبط شده از عملیات می باشند.

ونوس اکپرس اکنون در فاصله ی 47 میلیون کیلومتری زمین می باشد.

   منبع : ESA

  نويسنده  : محسن بختيار

در شرق صورت فلكي حوا ستاره اي قرار دارد كه با انفجارات سطحي خود توجه اخترشناسان را به خود جلب كرده است. ستاره RS-حوا « نواختر بازآيندي» است كه تا كنون چندين بار به صورت نواختر ظاهر شده است.  در صبح 13 فوريه 2006 پس از 21 سال مجدد ا" به صورت نواختري در محدوده  رويت با چشم غير مسلح قرار گرفت.در حالي كه طي دو دهه گذشته تغييرات درخشندگي اين متغير بسيار كم بود و  رصد 10 فوريه  قدر ستاره را حدود 11 نشان مي داد اما در 13 فوريه همچون ستاره اي با قدر 4/8 مي درخشيد.

نواخترهاي بازآيند

 RS- حوا  نواختري بازآيند است . نواخترهاي بازآيند بارها دچار انفجار مي شوند. تا كنون فقط 7 نمونه از اين متغيرها شناسايي شده اند. نواخترهاي بازآيند جز متغيرهاي فوراني(كاتاكليسميك) مي باشند. از اين رو شباهتهايي به « نواخترها »و« نواخترهاي كوتوله» دارند.نواخترها به صورت ستاره هايي هستند كه فوران آنها 8 تا 15 قدر افزايش درخشندگي نشان مي دهد و معمولا" سريع به درخشندگي اوليه باز مي گردند.درحالي كه  تغيير درخشندگي نواخترهاي كوتوله 2 تا 6 قدر است و پس از 10 تا 1000 روز به قدر اوليه باز مي گردند.تغيير قدر نواخترهاي بازآيند 4 تا 9 قدر است و در دوره 10 تا 100 روز افت درخشندگي زيادي را نشان مي دهند. بنابراين اين متغيرها خصوصياتي از هر دو رده را دارا هستند. هر چند كه برخي معتقدند كه همه نواخترها بازآيند هستند فقط بايد زمان كافي به آنها داده شود!

نگاهي به گذشته

بر اساس رصدها،  متغير RS- حوا در حالت كمينه از قدر 12/5 است و در حالت نواختر به حد رويت با چشم غير مسلح مي رسد.در گذشته 5 بار افزايش ناگهاني درخشندگي اين ستاره در سالهاي 1898 ، 1933 ، 1958 ، 1967  و 1985به ثبت رسيده بود. قديمي ترين بيشينه اين نواختر در ابتداي دهه 1900 كشف شد. در سال 1905 خانم Fleming از رصدخانه هاروارد با بررسي تصاوير گرفته شده متوجه ظهور ستاره اي جديد شد. Edward Pickering (مدير رصدخانه) با بررسي طيف و منحني نوري نواختر اين يافته را تاييد كرد و در آن زمان نواختر شماره 3 حوا نام گرفت. عضو ديگري از رصدخانه به نام Annie Cannon با بررسي عكسهايي گذشته زمان ظهور نواختر را سال 1898 با قدر 5 تعيين كرد.

در سال 1933 RS-حوا به قدر 6 رسيد.  در آن زمان رصدگران AAVSO زمان و قدر دقيق اين نواختر را ثبت كردند.  Eppe Loreta  از  ايتاليا در حالي كه مشغول رصد Y-حوا بود متوجه ستاره درخشاني(نواختر RS ) در فاصله 50 دقيقه قوسي از آن شد.

در سال 1958 Cyrus Fernald در گزارشات ماهيانه خود  در ژولاي آن سال به كشف اين نواختر اشاره كرد. او  چند روز بعد رنگ آن را قرمزارغواني اعلام كرد. رنگ قرمز احتمالا" مربوط به گسيل شديد هيدوژن آلفا(Hα) مي باشد.در سال  1967   Fernald  و   Max Beyer  مستقلا"  فوران RS- حوا  را ثبت شد. آنها قدر نواختر را  در زمان رصد 6 تخمين زدند.

در سال 1985 Warren Morrison از كانادا فوران را ثبت كرد كه گزارش آن در خبرنامه شماره 4030 انجمن بين المللي نجوم اعلام شد.نقشه راهنما

چند روز قبل نواختر RS- حوا پس از 21 سال به صورت نواختري با قدر 4/8 در آمد. دو منجم ژاپني به نام هاي Kiyotak Kanai  و   Hiroaki Narumi  در 24 بهمن موفق به كشف آن شدند.

در مدت هفته اول پس از انفجار RS- حوا به سرعت در حال كم نور شدن است و از محدوده رويت با چشم غير مسلح خارج شده است. اكنون به قدر 7 رسيده  و با دوربين دوچشمي كوچك قابل مشاهده است . با كمك نقشه راهنماي مي توانيد آن را پيدا كنيد. اعداد نوشت شده در كنار ستاره ها قدر آنها(بدون علامت مميز) مي باشد. كسي نمي داند انفجار بعدي اين نواختر چه زماني خواهد بود، شايد شما كاشف بعدي باشيد.

  منبع : انجمن علمي پژوهشي نجم شمال www.nssra.netfirms.com

  نويسنده  : امير حسن زادهش

اختر شناسان سازمان ناسا يك سامانه خورشيدي غير معمول در فاصله حدود 500 سال نوري را كشف كرده اند كه سياره هاي داخلي آن در يك جهت و سياره هاي بيروني آن در خلاف جهت سياره هاي داخلي مي چرخند.

اين سامانه نويافته كاملا از سامانه خورشيدي ما متفاوت است زيرا تمامي سيارات سامانه ما و خورشيد آن در يك جهت مي چرخند. ممكن است كه اين سامانه از دو ابر متفاوت مواد شكل گرفته باشد كه در جهت هاي مخالف گردش مي كردند.  

آنتوني رميجان از رصدخانه ملي ستاره شناسي راديوئي مي گويد" اين اولين باري است كه اختر شناسان يك چنين پديده اي را مشاهده مي كنند. اين بدين معني است كه پروسه بوجود آمدن سياره ها پيچيده تر از آن است كه قبلا تصور مي شد." رجيمان و همكار وي ، جان هاليس از مركز پرواز فضائي گودارد سازمان ناسا در گرين بلت با استفاده از آرايه بزرگ راديو تلسكوپ موسسه ملي علوم موفق به كشف اين سامانه شدند.

 اطلاعات بيشتر: http://www.universetoday.com/am/publish/backwards_planets.html?1522006

  منبع : universetoday.com

  نويسنده  : فرشيد كريمي

سفر کوتاه دکتر فیروز نادری به ايران به دليل مشکلي اضطراري در سفر فضاپيماي جديد ناسا به مريخ (MRO)  تا سال آينده به تعويق افتاد.

پیام دکتر فیروز نادری در رابطه با تعویق سفر به ایران

 پس از 27 سال، با شور و اشتیاقی فراوان د ر آستانه سفری به کشورم قرار داشتم تا نه تنها با خانواده ام دیدار کنم بلکه بتوانم با جوانان کشورم و سازمانهای علمی پیشرو در تهران و شیراز به گفتگو بنشینم.

در این مدت واکنشها و لطف  مردمی که به نوعی مخاطبان سفر من به شمار می رفتند و به ویژه  دانش جویان ، اساتید دانشگاه، و اصحاب رسانه مرا در بر گرفت . با وجود این زندگی همواره آنگونه که ما می خواهیم به پیش نمی رود.

 رخ دادن انفاقی که در حوزه مسولیتی من قرار داشت ( و در باره یکی از کاوشگرهای عازم سیاره مریخ بود) ، مرا ناچار به حضور مستقیم در لس انجلس و در نتیجه لغو سفرم کرد.

 من مایلم در این فرصت از جمعی که وقت با ارزششان را صرف برنامه ریزی و هماهنگی  این سفر کردند تشکر و قدردانی کنم به ویژه از پرفسور وفایی ار دانشگاه صنعتی شریف، پرفسور مدرس از دانشگاه تهران و پرفسور ریاضی و پرفسور براتی از دانشگاه شیراز. همچنین مایلم سپاسگذاری خود را ازگروهی از روزنامه نگاران علمی  بسیار خوب کشور ، به ویژه بابک امین تفرشی ، سردبیر ماهنامه نجوم، پوریا ناظمی ، از روزنامه جام جم و سیاوش صفاریان پور از شبکه 4 سیما ابراز کنم که جزییات تمام جزییات این سفر را بررسی کردند.

 امیدوارم به زودی همه شما را ملاقات کنم

 همه شما با  محبتی که نسبت به من روا داشتید در قلب من جای دارید.

 با بهترین آرزوها

 فیروز نادری

 لس آنجلس

 دانشمندان آژانس فضایی اروپا با استفاده از رصد خانه ی فضایی انتگرال به رصد زمین پرداخته اند تا نحوه تو لید امواج کیهانی بسیار قدرتمند را بررسی نمایند.

فضای با عظمت کیهان پر از امواج پر انرژی می باشد . برای پی بردن به چگونگی تولید این انرژی دانشمندان ناسا دست به روش غیر معمول و جدیدی زده اند : رصد زمین از فضا .این برنامه از 24 ژانویه امسال آغاز شد و در 9 فبریه پایان یافت و تلسکوپ فضایی انتگرال در 4 دوره به مشاهده ی زمین پرداخت .

اما موضوع اصلی این مشاهدات تنها زمین نبود ، بلکه پس ضمینه ی زمین در فضا در هنگامی بود که زمین از جلوی انتگرال رد می شود. این منطقه منشاء پراکنده شدن امواجی پر انرژی می باشد که به آن "cosmic X-ray background " یا اشعه X پس ضمینه ی کیهانی می گویند .این برای اولین بار است که توسط "انتگرال" نوار عریضی از انرژی همزمان تحت پوشش و مورد بررسی  قرار می گیرد .دانشمندان بر این باورند که این" تشعشعات  X پس ضمینه ی کیهانی" توسط تعداد ریادی از سیاهچاله های ابر پرجرم به هم پیوسته بوجود می آیند .که در سراسر فضای بیکران پراکنده شده اند .این هیولاهای بزرگ همه چیز را می بلعند و به طور فوق العاده ای انرژی در قالب تشعشعات گاما و ایکس منتشر می کنند . پیش از این داده های بدست آمده از تلسکوپ های فضایی XMM-Newton اسا و چندرا ناسا  تقریبا نتایج بدسا آمده را تایید می کنند هرچند هنوز اطلاعات مربوط به این تشعشعات بسیار کم است.

تمامی مراحل این پروژه با موفقیت انجام شد و انتگرال توانست تمامی اطلاعات را به دقت بر روی دستگاه های خود ثبت نماید.دانشمندان هنوز به مطالعات خود برروی این داده ها ادامه می دهند و بدنبال یافتن پاسخ های پرشمار خود در این زمینه هستند .

اگر قرار بود بازیهای المپیک زمستانی بر روی ماه برگزار شود احتمالا بهترین جا برای این منظور رشته کوه های "آلپ" ماه خواهد بود.

اگر قرار بود بازیهای المپیک زمستانی بر روی ماه برگزار شود احتمالا بهترین جا برای این منظور رشته کوه های "آلپ" ماه می باشد .ناحیه ای که از نظر شکل و اندازه بسیار شبیه به رشته کوههای آلپ در روی زمین است .برای چند لحظه تصور کنید ورزشکاران برای انجام بازیهای زمستانی به ماه قدم بگزارند . سرازیری های پوشیده از غبار ماه می تواند بهترین مکان برای اسکی بازان باشد در شرایطی با جاذبه 6/1 برابر گرانش زمین اسکی بازان می توانند کارهای خارق العاده ای انجام دهند .

اما این دهکده ی المپیک ! در کجای ماه باید تاسیس شود  ؟

 اکثر مردم  افلاطون فیلسوف یونان باستان را می شناسند اما نمی دانند که او یک قهرمان ورزشی در رشته ی pankration  (ورزشی شبیه بین بکس و کشتی )  نیز بوده است . دهانه ی آتشفشانی "افلاطون" نزدیک ترین جای مسطح در نزدیکی کوه های آلپ در روی ماه است که می توان ورزشکاران را در آن جا اسکان داد و صبح روز بعد مثلا با اتوبوس به مکان مسابقه برد !!

"آلپِ ماه" رشته کوهی در ماه است که از لحاظ ارتفاع ، منظره و چشم انداز بسیار شبیه به همتای زمینی خود می باشد .

 با یک تلسکوپ کوچک خانگی می توانید دهانه افلاطون و همین طور کوه های آلپ را مشاهده کنید که در بالای در یای باران ها قرار دارد.

اگر بتوانید با یک تلسکوپ 10 اینچ دهانه افلاطون را مشاهده کنید قطعا کوه های آلپ را در کنار آن خواهید دید و منظره ای مانند تصویر روبرو خواهید دید.

اگر چه هردوی "آلپ " ها شبیه به هم هستند اما شکل گیری آنها با هم کاملا متفاوت بوده است .درزمین در طی میلیون ها سال و در اثر فشار صفحه رویی کوه های دندانه دندانه ی آلپ بوجود آمده است که از فاصله ی بین فرانسه تا آلبانی را پوشانده است و ارتفاع قله های آن به 4800 متر می رسد .اما"کوه های آلپ ماه" 4 بیلیون سال پیش و در اثر برخورد یک سیارک با ماه بوجود آمد . این برخورد باعث بوجود آمدن دهانه ای بزرگ شد که مغایر با نام خود به دریای بزرگ ماه (دریای باران ها ) مشهور است .ارتفاع آلپ ماه نیز کمتر از همتای زمینی خود است و از 3600 متر تجاوز نمیکند .

  منبع : nasa

  نويسنده  : محسن بختيار

اخترشناسان با استفاده از رصدخانه چندآئينه اى آريزونا دو ستاره را كشف كرده اند كه از كهكشان راه شيرى تبعيد شده اند.

دو ستاره «تبعيدى» با سرعت زياد در حال خارج شدن از كهكشان راه شيرى هستند تا براى هميشه آن را ترك كنند. اخترشناسان با استفاده از رصدخانه چندآئينه اى آريزونا دو ستاره را كشف كرده اند كه از كهكشان راه شيرى تبعيد شده اند. اين ستاره ها با سرعتى بيش از يك ميليون مايل در ساعت در حال حركت به خارج از كهكشان هستند. اين سرعت آن قدر بالاست كه امكان بازگشت آنها وجود ندارد.

«وارن براون» از مركز اختر فيزيك هاروارد- اسميتسونين۱ مى گويد: «اين ستاره ها «مطرود» هستند و از كهكشان شان بيرون انداخته شدند و اكنون در ميان اقيانوسى از فضاى بين كهكشانى سرگردان شده اند.»

«براون» و همكارانش اولين تبعيدى ستاره اى را در سال ۲۰۰۵ ردگيرى كردند. گروه هاى اخترشناسى اروپايى نيز دو تبعيدى ديگر را شناسايى كردند كه ممكن است يكى از آنها از كهكشان همسايه به نام ابر بزرگ ماژلانى منشأ گرفته باشد. كشف اخير تعداد كل تبعيدى ها را به پنج ستاره رسانده است.

«براون» مى گويد اين ستاره ها نوعى جديد از اجرام نجومى را تشكيل مى دهند: ستاره هاى تبعيدى كه در حال ترك كهكشان هستند.

اخترشناسان گمان مى كنند كه حدود هزار ستاره تبعيدى در كهكشان راه شيرى وجود دارد. در مقايسه، اين كهكشان صد ميليارد ستاره را در خود جاى داده كه جست وجو براى تبعيدى ها را مشكل تر از «پيدا كردن سوزن در انبار كاه» مى كند. «مارگارت گلر» كه در اين تحقيق شركت دارد، مى گويد: «كشف اين دو تبعيدى جديد نه از روى خوش شانسى بود و نه اتفاقى. ما براى يافتن آنها آسمان را به طور هدفمند جست وجو كرديم. ما با درك منشاء آنها پى برديم كه كجا مى بايد آنها را پيدا كنيم.»

يك فرضيه عنوان مى كند كه ستاره هاى تبعيدى ميليون ها سال پيش از مركز كهكشانى به بيرون پرتاب شدند. هر كدام از آنها بخشى از يك سيستم ستاره دوتايى بود. وقتى يك سيستم دوتايى به يك سياهچاله موجود در مركز كهكشان نزديك مى شود، گرانش شديد سياهچاله با يك كشش قوى اين سيستم دوتايى را از هم جدا مى كند. سپس يكى را شكار مى كند و ديگرى را به شدت و با سرعتى بسيار زياد به سمت بيرون پرتاب مى كند. ستاره هايى كه به تازگى كشف شده اند از نوع كم عمر هستند و حدود چهار برابر خورشيد حجم دارند. ستاره هاى مشابه زيادى در ميان مركز كهكشانى وجود دارند كه فرضيه چگونگى به وجود آمدن تبعيدى ها را تائيد مى كنند.

 «آوى لويب» فرضيه پرداز مركز اخترفيزيك هاروارد- اسميتسونين مى گويد: «مدل هاى رايانه اى نشان مى دهند كه ستاره هاى پرشتاب طبيعتاً در نزديكى مركز كهكشان به وجود مى آيند. ما مى دانيم كه دوتايى ها وجود دارند و اينكه مركز كهكشان يك سياهچاله فوق العاده پرجرم را در خود دارد. بنابراين، ستاره هاى تبعيدى به طور اجتناب ناپذير زمانى به وجود مى آيند كه دوتايى ها خيلى به سياهچاله نزديك مى شوند.»

اخترشناسان برآورد مى كنند كه به طور ميانگين هر صدهزار سال يك ستاره از مركز كهكشان به بيرون پرتاب مى شود. شانس مشاهده اين نوع ستاره در لحظه پرتاب شدن بسيار كم است. بنابراين، جست وجو براى يافتن نمونه هاى بيشترى از اين تبعيدى ها مى بايد ادامه يابد تا شرايط بسيار شديد مركز كهكشان و چگونگى دخالت اين شرايط در شكل گيرى ستاره هاى پرشتاب شناخته شوند.

ويژگى هاى ستاره هاى تبعيدى سرنخ هايى در مورد منشاء آنها فراهم مى آورند. براى مثال، اگر يك خوشه ستاره به طور دوار به درون سياهچاله مركزى كهكشان راه شيرى حركت مى كند، پس ممكن است ستاره هاى زيادى به طور تقريباً همزمان به خارج پرتاب شوند. تمامى ستاره هاى پرشتاب مركز كهكشان را در زمان هاى متفاوت ترك كرده اند، بنابراين شاهدى براى تبعيد «انبوه» وجود ندارد.

ستاره هاى پرشتاب همچنين نگرشى بى نظير از ساختار كهكشان فراهم مى آورند. «گلر» مى گويد: «اين ستاره ها طى دوران عمر خود بيشتر گستره كهكشان را سير مى كنند. اگر بتوانيم حركت آنها در عرض آسمان را اندازه گيرى كنيم قادر خواهيم بود در مورد شكل كهكشان راه شيرى و چگونگى توزيع ماده تاريك اسرارآميز به كشفياتى دست بيابيم.»

اگر چه اين دو ستاره نويافته با سرعت فوق العاده بالايى در ميان فضا حركت مى كنند اما بسيار دورتر از زمين قرار دارند و به همين دليل حركت آنها فقط با تجهيزات اخترشناسى پيشرفته قابل ردگيرى است.

پى نوشت:

مركز اخترفيزيك هاروارد-اسميتسونين كه تلاش و همكارى مشترك بين رصدخانه اخترفيزيك اسميتسونين و رصدخانه كالج هاروارد است در كمبريج قرار دارد. دانشمندان اين مركز به شش بخش تحقيقاتى سازمان دهى شده اند كه منشأ، تكامل و سرنوشت نهايى كيهان را مورد مطالعه قرار مى دهند.

  منبع : Sharghnewspaper.com

  نويسنده  : فرشيد كريمي

 UB313  درژانويه سال 2005 توسط ميك برون و همكاران او در انستيتيوتكنولوژي كاليفورنيا آمريكا كشف شد .

اين شي كه در آن سوي سياره پلوتو در كمربند كوپر واقع شده است بحث وجدل هاي زيادي را در بين اخترشناسان در به شمار آوردن آن به عنوان دهمين سياره منظومه شمسي ايجاد كرده است ناتواني دانشمندان به علت مشكلات ناشي از بازتابش نورخورشيد ازسطح اين شي موجب شد تا دانشمندان نتوانند قطر يوبي313 را اندازه گيري كرده  و به صراحت نظر خود را مبني بر سياره شمردن اين شي اعلام  كنند بالاخره بعد از ماهها سعي و تلاش نظر آن دسته از دانشمندان كه ادعا دارند اين شي تازه كشف شده در آن سوي منظومه شمسي يك سياره است با نتايج اخترشناسان آلماني به تائيد رسيد  فرنك برتولدي Frank Bertoldi از دانشگاه Bonn وهمكاران او به اين واقعيت كه 2003 UB313 واقعا از پلوتو بزرگتر است دست يافتند آنها قطر يوبي 313 را 700 كيلو متر بزرگتر از پلوتو برآورد كردند با اين حساب اگر معيار ما در سياره پنداشتن يك شي كه بدور خورشيد مي گردد  قطر آن باشد  بايد اين شي تازه كشف شده را با قطعيت به عنوان دهمين سياره منظومه شمسي به حساب بياوريم چرا كه يوبي 313 از حجمي فراتر از پلوتو برخوردار است.

در اين تصوير قطر زمين (12800 كيلومتر ) قطر ماه (3500 كيلو متر ) قطر قمر پلوتو charon (1200كيلو متر)قطر پلوتو(2300كيلومتر) و قطر يوبي313 (3000 كيلو متر ) را مي توانيد با هم مقايسه كنيد.

   منبع : physicsweb

  نويسنده  : ماهنامه نجوم اداره آموزش و پرورش ناحيه 2 اهواز