اختر شناسان بنياد ملي علوم و دانشگاه كارديف انگلستان در جلسه اخير انجمن اخترشناسي آمريكا شواهد تازه اي در مورد ابر اسرارآميز هيدروژني موسوم به VIRGOHI 21 ارائه دادند.

 شواهد عنوان مي كنند اين ابر كه در خوشه سنبله (Virgo) و در فاصله 50 ميليون سال نوري از زمين قرار دارد  يك كهكشان تاريك است كه نور ستاره اي منتشر نمي كند. آنها بر اين باورند كه اين كهكشان تاريك فاقد ستاره است و مقدار كمي هيدروژن خنثي در خود دارد كه امواج راديوئي منتشر مي كند.  نتايج رصدهاي اين اخترشناسان نه تنها به وجود يك كهكشان تاريك اشاره دارد بلكه راز طولاني همسايه آن كه بطور عجيبي كشيده شده است را توضيح مي دهد.

رصد هاي جديد كه با استفاده از راديو تلسكوپ سنتز وستربورك در هلند انجام شد نشان مي دهند كه گاز هيدروژن موجود در VIRGOHI 21  در حال چرخش است كه بيانگر وجود يك كهكشان تاريك با جرمي بيش از ده بيليون برابر جرم خورشيد است كه فقط 1 درصد آن هيدروژن و بقيه آن ماده تاريك مي باشد.

 اما اين نتايج و شواهد تمامي اطلاعات آشكار شده در مورد اين ابر نيست. ممكن است اين نتايج معماي قديمي در مورد يك كهكشان نزديك را حل كند. كهكشان NGC 4254  با داشتن يك بازوي دوار كه بزرگتر از بقيه بازوها است يك كهكشان نامتقارن است. اين ناهمساني معمولا در نتيجه تاثير يك كهكشان مجاور است كه تا بحال كشف نشده بود. اين گروه از اختر شناسان بر اين باورند كه  VIRGOHI 21  عامل اين نامتقارني است. كهكشان تاريك با جدا كردن گاز NGC 4254  يك ارتباط موقت بين هر دو كهكشان ايجاد مي كند و باعث كشيده شدن بازوي كهكشان مارپيچي مي شود. با ادامه حركت VIRGOH1  ، هر دو كهكشان از هم جدا شده و بازوي غير عادي NGC 4254  به حالت اوليه باز مي گردد.اين گروه از اختر شناسان مي گويند كه VIRGOHI 21    يك كهكشان تاريك است. آنها اميدوارند كه با استفاده از ابزار جديد ALFA در رصد خانه Arecibo تعداد بيشتري از اين كهكشانها را كشف كنند.

  منبع : universetoday

  نويسنده  : فرشيد كريمي

جدید ترین شبیه سازی های کامپیوتری انجام شده در انستیتوی Carnegie نشان می دهد که برخلاف تصورات پیشین دانشمندان ، سیارت می توانند  در اطراف سیستم های ستاره ای دوتایی تشکیل شوند و به حیات خود در میان آنها ادامه دهند که با این حساب تعداد سیارات خارج از منظومه شمسی می بایست بسیار بیش تر از تصورات قبلی ما باشد.

این کار تئوری جدید نشان می دهد که سیارات گازی غول پیکر همانگونه که در اطراف ستاره های تکی شکل می گیرند می توانند در اطارف سیستم های دوتایی نیز تشکیل شوند.

نتایج بدست آمده نشان می دهد که تعداد سیارات گازی مانند مشتری و سیارات قابل سکونت مانند زمین می تواند بیشتر از چیزی باشد که قبلا تصور می شد .دکتر آلن باس از مدیران این پروژه در این باره گفت :" پیش از این ما برای پیدا کردن دیگر منظومه های تنها به ستاره های تکی توجه می کردیم اما اکنون فهمیدیم  که تمامی ستاره ها حتی ستاره گان دوتایی می توانند دارای منظومه ای از سیارات باشند ".

از هر سه  ستاره در کهکشان راه شیری دو تای آنها مربوط می شود به سیستم های ستاره ای دو یا چند تایی که گاهی جدایی آنها نسبت به هم کم (دوتایی های نزدیک ) و گاهی زیاد است (دوتایی های دور) اما جدایی بیشتر دوتایی ها برابر فاصله ی خورشید تا نپتون است (تقریبا 30 واحد نجومی )پیش از این دانشمندان این گونه تصور می کردند به هنگام شکل گیری سیاره در اطراف یکی از مولفه (ستاره) های سیستم دوتایی گرانش مولفه ی دیگر اجازه شکل گیری و تجمع گاز را به سیاره نمی دهد و سیاره ای تشکیل نمی شود اما شکارچیان سیارات توانستند سیاراتی را بیابند که با نظریه فوق در تناقض باشد.

اما باس و همکارانش نشان دادند که اگر امواج گرانشی ستاره ندیم ضعیف باشد سیارات غول پیکر گازی می توانند در اطراف یکی از ستاره ها شکل بگیرند و اگر این ذرات به اندازه کافی سرد باشند می توانند تبدیل به ذرات یخ زده ای گردند و نهایتا منجر به ایجاد هسته ای جامد میشود که تقریبا جرم و اندازه ای نزدیک به زمین دارد.

 مدل باس نشان می دهد که سیارات غول پیکر براحتی و همانگونه که در اطراف ستارگان تکی شکل می گیرند می توانند در اطراف ستارگان دوتایی نیز تشکیل شوند . در مدل جدید باس پس از تشکیل دیسک غبار این دیسک تبدیل به چند بازوی مارپیچی از غبار میشود که مستقلا به  دور سیاره می چرخد و عملیات تشکیل سیاره در آنها اتفاق می افتد . تراکم در این نواحی بازو مانند به سرعت انجام می شود طوری که تشکیل سیارات در این حالت 1000 سال سریع تر حالت عادی اتفاق می افتد .

کشف سیارات گازی بیشتر در اطراف سیستم های ستاره ای می تواند تاییدی بر این مدل باشد و به این سوال پاسخ دهد که آیا حقیقتا امواج گرانشی ستاره ها آنقدر ضعیف هستند که سیارات غول پیکر گازی بتوانند در اطراف آنها شکل بگیرند یا نه.

  منبع : universetoday

  نويسنده  : محسن بختيار

 چشمان تيزبين تلسكوپ فضايي هابل اين بار خود را بر روي سحابي زيباي جبار متمركز كردند تا يكي از باشكوه ترين تصاويرگرفته شده را از آن تهيه كنند.

تلسكوپ فضايي هابل هميشه يكي از سرامد ترين تلسكوپ ها بوده و تنها تلسكوپي بوده كه با تصاوير خود توانسته درك ما را از جهان متحول كند.اين تلسكوپ هميشه بهترين عكسها را باجزئيات باور نكردني براي دانشمندان گرفته است.يكي از اين تصاوير عكسي است كه به تازگي توسط اين تلسكوپ از سحابي جبار گرفته و از سوي ناسا منتشر شده است.اين اشفتگي كه درون اسمان حتي با چشم غير مسلح پيداست يكي از بهترين موضوعات نجومب براي بررسي ساختار ستارگان بوده و اسانترين جرمي كه با كمي صبر و حوصله مي توان از ان عكس زيبايي تهيه كرد.

در تصوير جديد اين سحابي مانند پرده اي زيبا ستارگان درون خود را براي ما اشكار مي كند.از متراكم ترين ستون هاي گاز داراي پيچ و خم گرفته تا گرد و غبارهايي رقيق و ستاره هاي سنگين و جوان كه با شكل خود باعث شكل اين چنيني سحابي شده و با نيروي زيادي پرتو هاي فرابنفش را ساطع مي كند.تصوير جديد مقياس بزرگتري از سحابي و جزئيات بي نظيري از سحابي را به نمايش گذاشته است. C.Robert Odell كه در دانشگاهي در Nashvilleتدريس مي كند در اين باره ميگويد:" تنها با تلسكوپ فضايي هابل مي توان چنين تصاويري را تهيه كردو درك خود را از جهان متحول سازيم."

ذر اين تصوير موزائيكي يك مليارد پيكسلي از تمام اجزاء هابل مانند دوربين پيشرفته هابل( (ACSودوربين سياره اي 2و دوربين نزديك كننده در امواج فروسرخ و طيف سنج قوي در يك زمان براي تصويربرداري استفاده شده است.در اين كاوش از دوربين پيشرفته هابل براي اشكارسازي 3000 ستاره استفاده شده كه برخي از انها در نور مرئي ديده نمي شدند درخشندگيشان يك صدم ستاره هايي بود كه در تصاوير قبلي ديده شده بودند.از ديگر كشفيات مي توان به كشف كوتوله هاي قهوه اي در اين سحابي نام برد.جالب تر از ان است كه بدانيد حتي كوتوله هاي قهوه اي دو تايي  در نور مرئي هم در اين تصوير ديده شده اند كه در دام گرانش هم گير افتاده و به دور هم در حال چرخش هستند. كوتوله هاي قهوه اي ستاره هايي بوده اند كه مراحل تولد را گذرانده اند ولي توانايي انجام همجوشي هسته اي( تبديل هيدروژن به هليوم و هليوم به عناصر ديگر) را در هسته خود نداشته اند و به اصطلاح" ستاره هاي نارس" هم ناميده مي شوند.

اين مرحله را خورشيد ما چند مليارد سال گذشته(همجوشي هسته اي) انجام داده و گذرانده است.با اين اكتشافات دانشمندان يافتند كه با محيط متراكمي روبرو هستند كه اطلاعات زيادي را مي توانند از ان به دست اورند.

 Massimo Robbertoاز موسسه علمي تلسكوپ فضايي كه رهبري گروه مشاهده كننده اين سحابي را بر عهده داشته است در اين باره مي گويد:"ما با استفاده از تمام ابزارهاي هابل در يك زمان توانستيم ستاره هايي را در تمام اندازه هادر اين محيط چگال ببينيم.اين سحابي براي ما حكم ازمايشگاه كاملي را مملو از ستاره هاي گوناگون دارد كه ما ميتوانيم اطلاعات زيادي را در مورد شكل گيري ستارگان از ان به دست اوريم.اين فرصت فوق الهاده مهمي است تا بتوانيم شكل گيري ستاره ها را مشاهده كنيم.ما با مشاهده طرز تولد چند ستاره روند كلي تشكيل ستاره ها را در اين سحابي يافتيم.اين سحابي زايشگاهي ستارگان درون خود است و مانند تونلي از كه اگر به درون ان سفر كنيم در انتهاي ان ستارگان جوان و بزرگي با جرم بسياررا پيش روي خود مي بينيم.گازها و گرد وغباركه مانند دود سيگار مي مانند شكل زيبايي را به اين سحابي بخشيده اند.به هر كدام از اين ستاره ها كه بپردازيم هركس داستان و تاريخچه خود را براي ما روايت مي كند. داستاني كه به نحوه شكل گيري و نحوه زندگي خود مي پردازد."

براي عكسبرداري از اين سحابي بيشتر كار بر عهده دوربين پيشرفته هابل((ACS بوده است.دوربيني كه مينواند قطر ظاهري ماه كامل را در يك ميدان ديد نشان دهد. سحابي جبار1500 سال نوري با ما فاصله دارد.يافته هاي جديد از تصوير هابل روز چهارشنبه 21/10/1384 مصادف با11 ژانويه در 207 امين جلسه انجمن نجوم امريكا در واشنگتن بررسي شد.

مشخصات سحابي:

 سحابي جبار يكي بهتيرين موضوعات رصدي براي يك شب زمستاني است.البته اگر اسمان شهر شما مثل شهر ما ابري و باراني نباشد.حتي اگر وسيله رصدي نداريد مي توانيد با چشم غير مسلح و روش چپ چپ نگاه كردن ان را مشاهده كنيد.قدر اين سحابي 5+ بوده و در فهرست اجرام مسيه شماره 42 و در اجرام NGC شماره1976 را دارد. 66در 60 دقيقه قوسي از اسمان را پوشانده و رنگي قرمز را داشته و از لحاظ دسته بندي سحابي ها جزء سحابي هاي انتشاري به حساب مي ايد.

  منبع : universetoday

  نويسنده  : علي پزشكي

تجزيه و تحليل جديدترين تصاوير تلسكوپ فضايي هابل نشان دهنده ابر سياهچاله هايي است كه از ادغام دو يا چند كهكشان بسيار بزرگ در فضا به وجود آمده اند. اين سياهچاله ها با سرعت بسيار زياد در حال رشد هستند.اخترشناس معروف   Rogier Windhostكه قسمتي از پروژه بر عهده او بوده با تصديق اين موضوع ميگويد: "اين نوع سياهچاله ها از برخورد كهكشان ها با يكديگر و از به هم پيوستن سياهچاله هاي مركزي انها با يكديگر  است كه در نتيجه ابر سياهچاله اي با جرم بسيار زياد به وجود مي آورد كه ما تا به حال توانسته ايم از انها عكسبرداري كنيم." اما سوالي كه در اينجا مطرح مي شود اين است كه دليل رشد اين ابر سياهچاله ها با سرعت بالا چيست؟

با استفاده از تصاوير هابل مي توان به اين سوال جواب داد.چون ابر سياهچاله از برخورد كهكشان ها به وجود آمده پس غذاي كافي كه همان گازو مواد ميان ستاره اي است براي خوردن و رشد خود دارد پس هر چه بيشتر اين مواد را ببلعد بزرگتر شده و بيشتر رشد ميكند.البته اين همه مواد براي يك ابر سياهچاله در حد متوسط است و مي تواند در عرض چند صد سال مواد اين چند كهكشان را ببلعد!!!

نتايج به دست امده توسط دو گروه در آريزونا جمع اوري شده و در انجم نجوم امريكا در واشنگتن بررسي خواهد شد.

36تصوير ياد شده توسط ميدان فرا ژرف هابل از ميان هزاران كهكشان  برخوردي تشخيص داده شده كه ميانگين شعاع ان ها 84000 هزار سال نوري بوده و تقريبا بيشتر انها هم اندازه كهكشان راه شيري خودمان هستند.نور آن ها مليون ها سال در راه است تا به ما برسد.در واقع ما شاهد يك اتش بازي در كيهان هستيم كه مليون ها سال است رخ داده است و نور انها اكنون به ما ميرسد. جالب است بدانيد كه كهكشان خودمان هم چنين سرنوشتي را دارد و پيش بيني مي شود كه در چند مليارد سال ديگر با كهكشان هاي اطراف خود برخور ميكند. البته تا ان زمان خورشيد با تبديل شدن به غول بزرگي زمين را داغ و سوزان خواهد كرد و ما هيچ گاه از روي زمين خودمان شاهد اين منظره نيستيم!

  منبع : hubblesite.org

  نويسنده  : علي پزشكي

این عکس شکلی غیر عادی از دهانه ای برخوردی را روی سطح مریخ نشان می دهد که توسط دوربین HRSC مدارگرد مارس اکپرس تهیه شده است.

این تصویر توسط دوربین HRSC (High Resolution Stereo Camera ) فضاپیمای اروپایی مارس اکپرس تهیه شده است که یک دهانه برخوردی بزگ بیضی شکل را ناحیه Hesperia Planum مریخ نشان میدهد.

مارس اکپرس این تصویر را از آن  منطقه Hesperia Planum در طول جغرافیایی  35.3 جنوبی و عرض  118.7 شرقی  با توان تفکیک 16.7 متر در هر پیکسل تهیه کرده است . دهانه بر خوردی بیضی شکلی که در این تصویر دیده می شود 24.4 کیلومتر طول و 11.2 کیلومتر عرض دارد و عمیق ترین نقطه آن 650 متر زیر سطح مریخ قرار دارد.

مواد بیرون ریخته حاصل از این برخورد براحتی در لبه های  آن قابل مشاهده است که بیشترین تجمع مواد در قسمت های شمال غربی و جنوب شرقی می باشد . شکل این دهانه بر خوردی بسیار استثنایی می باشد .قسمت اعظم این دهانه به صورت مدور و گرد می باشد اما کشیدگی این دهانه حاصل زاویه برخورد کم سیارک و مریخ در هنگام بر خورد است . هرگاه به هنگام بر خورد سیارک با سطح سیاره ای زاویه ی  برخورد بسیار کوچک باشد دهانه ی برخوردی به صورت کشیده در می آید به نظر می رسد در مورد این تصویر سیارک به هنگام برخورد زاویه ای 10 در جه ای داشته است.

 برای مشاهده تصویر سه بعدی این گودال اینجا کلیک کنید  

  منبع : universetoday

  نويسنده  : محسن بختيار

تلسكوپ جميني در شيلي به تازه گي تصويري شگفت انگيز از حبابي گازي شكل در فاصله 325 سال نوري از زمين تهيه كرده است كه در حال بلعيدن اجرام اطراف خود است.

 این عکس  به تازگی توسط تلسکوپ جمینی در شیلی گرفته شده،این حباب گازی غول پیکر در فاصله 325 سال نوری از ما قرار گرفته و آماده است تا تعدادي از همسایگان خود را ببلعد.

این ناحیه از فضا هم زمان با کشف قسمتی از ابر ماژلانی بزرگ شناخته شده است.این حباب از انفجار یک یا چند ستاره پرجرم در مرکز خوشه و تبدیل آنها به ابرنواختر شکل گرفته است . فلیپ میسی اخترشناس رصدخانه لوول در آریزونا می گوید:هنگامی که به سرعت گازها در ابرها نگاه میکنیم در اندازه حباب ناسازگاری میبینیم و انتظار داریم که این سرعت باد از درون خوشه هایی با ستارگان پرجرم باشد.اخترشناسان توسط رصدخانه لوول در آریزونای آمریکا کسانی هستند که این ناحیه از آسمان را مطالعه می کنند.

میسی میگوید: ابرنواختر،توانایی توضیح در باره سن ستاره مرکزی، و جهت یابی و شکل ابر ها را داراست.

  منبع : New Scientist Space

  نويسنده  : ايليا تيموري

 اگر خلقت كيهان آگاهانه و هدفمند است ، آيا خالق پيغامي از خود بجاي گذاشته كه بواسطه آن بتوان به رمز آفرينش هستي پي برد؟

طي مقاله اي كه توسط استفان هسو فيزيكدان دانشگاه اوريگان و آنتوني زي فيزيكدان دانشگاه كاليفرنيا (سانتا باربارا) در مجله اختر فيزيك چاپ شد يك ايده در اين مورد مطرح كردند: اخترشناسان مي توانند در ميان پس زمينه ريز موج كيهاني (cosmic microwave background) كه پژواك مهبانگ است بدنبال پيغامي از خالق باشند.اين فيزيكدانان مي گويند تحقيق ما با طرح اين پرسش كاملا علمي كه در واقع اگر پيغامي وجود داشته باشد اين پيغام و واسطه آن چيست سعي در پاسخ به آن دارند. هسو و زي مي گويند خالق ناحيه انبساط را بگونه اي ميزان و تنظيم كرده تا يك پيام دوگاني را در نقاط گرم و سرد پس زمينه ريز موج كيهاني رمزگذاري كند. ناحيه انبساط منطقه اي كه مسئول انبساط كيهان اوليه است. اين دو دانشمند مي گويند كه پس زمينه ريز موج مانند "تابلوئي بسيار بزرگ در گستره آسمان است" كه براي تمامي تمدنها در تمامي كهكشانها قابل روئيت است. به دليل اينكه مناطق مختلف كيهان آنقدر از هم فاصله دارند كه نمي توان تصور كرد ارتباط آنها بطور اتفاقي صورت گرفته بنابراين فقط يك خالق يكتا مي تواند پيغامي را در اين پس زمينه قرار دهد كه براي تمامي تمدنها قابل ردگيري باشد.

با در نظر گرفتن تعداد محدود نواحي ناهمگن آسمان ، هسو و زي محاسبه مي كنند كه اين پيغام مي تواند محتوي 100.000 بيت (bit) اطلاعات باشد. براي مثال يك چنين پيغامي ممكن است قوانين بنيادي فيزيك را آشكار كند. پژوهشهاي فعلي مانند كاوشگر ويلكينسان -كه دماي پرتو اين پس زمينه را با دقت بالائي اندازه مي گيرد- تفكيك زاويه اي و حساسيت كافي براي ردگيري نوسانات حرارتي محدودي كه اين پيغام را رمزگذاري كردند را در اختيار ندارند. اما تجهيزات آينده ممكن است توانائي انجام اين كار را داشته باشند. اين فيزيكدانها اصرار دارند كه دانشمندان داده هاي بعدي مربوط به پس زمينه ريز موج را براي يافتن الگوهاي احتمالي تجزيه و تحليل كنند. داگلاس اسكات و جيمز زيبين از دانشگاه بريتيش كلمبيا در كانادا طي مقاله اي ديگر كه در مجله اختر فيزيك منتشر شد مي گويند كه هسو و زي مقدار اطلاعات رمزگذاري شده در پس زمينه ريزموج را زياد بر آورد كردند.هسو در پاسخ مي گويد" هر دو گروه قبول دارند كه يك پيغام كيهاني در پس زمينه ريز موج رمزگذاري شده است. اما بر سر مقدار حجم اين اطلاعات با هم اختلاف نظر دارند."

  منبع : Skyandtelescope

  نويسنده  : فرشيد كريمي

گروهی از دانشمندان دوباره رصدخانه فضایی چاندرا را به سمت زمین بازگرداند تا مطالعات خود برروی قطب شمال را تکمیل نمایند.

این گروه از دانشمندان 10 بار در دوره های چهار ماهه بوسیله این تلسکوپ فضایی به مشاهده قطب شمال مغناطیسی زمین پرداختند و موفق به کشف اشعه های ایکس کم انرژی در این ناحیه شدند.همانطور که در تصویر مشاهده می شود این قوس از اشعه ای ایکس در طول پدیده شفق قطبی تولید می شوند و انرژی بسیار پایینی در سطح 1/0 الی 10 کیلو ولت دارند.این درحالی است که دیگر ماهواره فقط توانسته بودند اشعه های ایکس تولید شده با انرژی بالا را در شفق قطبی آشکار نمایند.

هر کدام از  این عکس ها در مدت زمان 20 دقیقه و در هنگام بروز شفق از قطب شمال گرفته شده است و در آن ها  رنگ قرمز نشان دهنده ماکزیمم روشنایی در هر قوس از اشعه ایکس می باشد.

شفق های قطبی در اثر برخورد ذرات پر انرژی با جو زمین صورت می گیرد . این ذرات پر انرژیِ معمولا الکترون هایی هستند که در اثر فعالیت های خورشید به سمت زمین می آیند و سپس بوسیله میدان های مغناطیسی زمین به دو قطب منحرف می شوند.

  منبع : universetoday

  نويسنده  : محسن بختيار

 مسئول سازمان فضایی اروپا اعلام کردند که نخستین داده ها از ماهواره  GIOVE-A  را بدون هیچ مشکلی در یافت نموده اند.

GIOVE-A که از سری ماهواره های طرح اروپایی گالیه است صبح 4 شنبه 28 دسامبر با استفاده از يك فروند موشك سايوز ساخت روسيه از پايگاه فضايي بايكونور قزاقستان به فضا پرتاب شد .اسا روز چهارشنبه اعلام کرد كه علائم راديويي را از ماهواره دريافت شده است و همه چيز طبق برنامه پيش مي رودو حتی دومين صفحه خورشيدي مستقر شده و سيستم برق ماهواره طبق برنامه كار مي‌كند. مهندسان طي چند روز آينده محموله ماهواره را به كار خواهند انداخت تا فن‌آوري هايي را كه قرار است در سيستم ماهواره هاي گاليله به كار گرفته شود براي نخستين بار آزمايش شوند.

نخستين ماموریت GIOVE-A استفاده از فركانس هايي است كه اتحاديه بين المللي ارتباطات راه دور (ITU) براي سيستم گاليله اختصاص داده است. زماني كه محموله فعال شد، علائم راديويي كه GIOVE-A مخابره مي كند توسط ايستگاه هاي زميني تحليل خواهد شد تا نسبت به برخورداري آن از كيفيت و استاندارد لازم اطمينان حاصل شود این ماهواره همچنین ساعت هاي اتمي براي سيستم گاليله را نیز امتحان خواهد كرد.پروژه ی گالیله پروژه ای 4/3 میلیارد یورو (2/4 میلیارد دلار) است که به منظور پایان وابستگی اروپا از سیستم جی پی اس آمریکا راه اندازی شده است.بنا به گفته ی سازمان فضایی اروپا اگر آزمایشات GIOVE-A موفقیت آمیز باشد اروپا تا سال 2010 تعداد 30 ماهواره ی دیگر را نیز به منظور تکمیل این پروژه فضایی به مدار زمین خواهد فرستاد.

گاليله براي تعيين مكان و فاصله دقيق يك محل سيگنالي را از سه نقطه معلوم، با استفاده از سه ماهواره شبكه گاليله ، به محلي در نظر گرفته شده مي‌فرستد و فاصله زماني را به دقت اندازه‌گيري كرده و در نهايت امكان ناوبري نقطه مورد نظر را با دقتي بسيار بالا تعيين مي‌كند.دقت گالیله در حد سانتیمتربر روی زمین می باشد و با قرار گرفتن تراشه‌هاي گاليله در تلفن‌هاي همراه استفاده‌كنندگان قادر خواهند شد مكان های عمومی و آدرس مورد نظر خود را مشاهده كنند.زماني كه ماهواره گاليله به طور كامل در مدار زمين قرار گيرد كشورهاي عضو اتحاديه اروپا قادر خواهند شد به سامانه‌اي بسيار دقيق از تعيين موقعيت زماني و مكاني اهداف مورد نظر در روي زمين دست يابند. گفته شده زماني كه گاليله بطور كامل راه‌اندازي شود انقلابي در استفاده از زمان و مكان دقيق صورت مي‌گيرد.

  منبع : ESA

  نويسنده  : محسن بختيار

مجله معتبر "ساينس" که در آمريکا چاپ می شود در پايان هر سال فهرست 10 پيشرفت علمی عمده 12 ماه گذشته را معرفی می کند.اكتشافات نجوم در اين انتخاب دوم شدند.

رتبه اول در سال جاری به طور مشترک به چندين مطالعه که ساز و کار ظريف تکامل را روشن می کند اعطا شده است.

رتبه دوم اين فهرست پيشرفت های کاوشگران روبوتيک در فضا به خصوص کاوشگر "هويگنس" که روز 14 ژانويه بر تيتان، يكي از اقمار زحل ، فرود آمد را مورد توجه قرار می دهد. تيتان دورترين جرم آسمانی است که انسان بر آن يک کاوشگر فرود می آورد. اين پروژه موفقيتی بزرگ برای آژانس فضايی اروپا به حساب می آيد. هويگنس سوار بر فضاپيمای آمريکايی کاسينی به مدار کيوان منتقل و از آنجا به سوی تيتان پرتاب شد.اطلاعاتی که هويگنس هنگام عبور از جو غليط تيتان و فرود بر سطح آن تهيه کرد شرايط حاکم بر کره ای که احتمالا به دوران کودکی زمين در 6/4 ميليارد سال قبل شباهت دارد را روشن می کند.دانشمندان می گويند احتمال دارد برخی از کنش ها و واکنش های شيميايی که زمينه را برای ظهور حيات در زمين فراهم کرد اکنون در تيتان درحال وقوع باشد.

انتخاب چهارم هم مربوط به نجوم بود.

ستارگان نوترونی  - تلسکوپ های زمينی و فضايی به درک علل پديده های واقع شده در ستاره های نوترونی کمک کردند؛ ستاره های نوترونی اجرامی به کوچکی شهرهای زمينی با چگالی بسيار بالا هستند. ادامه را اينجا بخوانيد

  منبع : BBC news

  نويسنده  : محمد رحيمي