تلسكوپ فضايي اسپيتزر در يك سحابي  مجموعه اي از ستارگان را  يافت كه در مرحله كودكي خود قرار دارند.

تلسکوپ فضایی اسپیتزر در یکی از عکس های خود از اعماق آسمان جرمی را یافت که شکل آن به صورت دو حباب است که از یک مرکز مشترک به بیرون آمده اند . این مرکز در واقع مجموعه ای از ستارگان پرجرمی است که طبق نشانه هایی در جواني و در حال شکل گیری هستند .فضای اطراف این ستارگان از گاز و غبار تشکیل شده است . این دلیل نشان دهنده این است که این ستارگان تازه در حال شکل گیری هستند . همین طور اسپیتزر در دل این جرم تاریک توانست ابری متشکل از گاز و غبار پیدا کند که زادگاه ستارگان پر جرم است .  اسپیتزر این عکس را با ترکیب چهار عکس در چهار فیلتر آبی با طول موج 6/3 میکرون – سبز با طول موج 5/4 میکرون – نارنجی با طول موج 8/5 میکرون و قرمز با طول موج 0/8 میکرون تهیه کرده است .

  منبع : Spaceflighnow

  نويسنده  : تیمور سیف اللهی

به گفته اخترشناسان طي چند سال آينده ميتوان سايه كلي سياهچاله واقع در مركز كهكشان راه شيري را مشاهده كرد.

در هسته كهكشان راه شيري يك سياهچاله پرجرم قرار دارد كه نور را به درون خود مي مكد و بدين ترتيب باعث نامرئي شدن خود مي شود. اما اختر شناسان مي گويند كه طي چند سال آينده قادر خواهند شد سايه كلي اين سياهچاله را مشاهده كنند.  

 آوري برادريك (Avery Broderick) از مركز اختر فيزيك هاروارد مي گويد" كليد و اساس اختر شناسي سياهچاله اي اكنون در چنگ ماست. ما اكنون مي توانيم سايه اي كه سياهچاله بر روي مواد اطراف خود مي اندازد مشاهده كرده و اندازه و چرخش خود سياهچاله را تعيين كنيم.هيچ چيز حتي نور نمي تواند از حوزه گرانشي شديد يك سياه چاله فرار كند. و به دليل اينكه از خود نور يا هر گونه شكلي از ماده منتشر نمي كند ، مدرك قابل روئيتي از وجود آنها در دست نيست. اما همينكه ماده به داخل كشيده  مي شود ، گرم شده و انرژي را به صورت "نقاط داغ" (Hot Spots) منتشر مي كند. بخشي از اين تابش فرار كرده و قابل رديابي مي گردد. اختر شناسان قبلا تابش ناشي از نقاط داغ را درست بيرون از سياهچاله رديابي كرده اند. آنها عقيده دارند كه اين تابشها پس زمينه اي را ترسيم مي كند كه شناسه و به عبارت ديگر سايه سياهچاله بر روي آن خودنمائي مي كند.به دليل اينكه فن آوري جهت روئيت اين سايه تا چند سال آينده امكان پذير نخواهد بود ، برادريك و آويل اوب از مركز اختر فيزيك هاروارد مدلي را طراحي كرده اند كه ظاهر اين سايه را پيش بيني مي كند.

نقطه داغ تابش به دور سياهچاله مي چرخد اما محققين نمي دانند كه آيا خود سياهچاله هم مي چرخد يا نه. بنابراين Broderick و Loeb  دو حالت را ايجاد كردند : يكي سياهچاله بدون حركت و ديگري چرخش با حداكثر سرعت. در هر كدام از حالتها ، نقطه داغ بصورت يك حباب با رنگهاي رنگين كماني كه به دور يك صفحه آبي سخت مي چرخد نمايش داده مي شود. صفحه آبي نمايانگر صفحه پيوسته سياهچاله است كه ماده در آن جمع و داغ مي شود تا در نهايت به درون خود سياه چاله مكيده شود.برادريك مي گويد" مشاهده تمام وقايع تا لبه سياهچاله واقع در مركز كهكشان راه شيري يك رصد واقعا قابل ملاحظه است: چاله اي با قطر 10 ميليون مايل كه بيش از 25.000 سال نوري دور مي باشد. بمنظور روئيت اين سايه ، اختر شناسان به راديو تلسكوپي نياز دارند كه به بزرگي كره زمين باشد. يك چنين تلسكوپي كما بيش درتحقيقات استفاده مي شود. به جاي راديو تلسكوپي كه اندازه غول آساي آن امكان ساخت را غير ممكن مي كند ، اختر شناسان قرائتهاي مجموعه اي از تلسكوپهاي submillimeter سراسر قاره را ادغام خواهند كرد.

قبلا از اين روش كه interferometry ناميده مي شود براي مطالعه پرتوها و علائم طول موج بلند فضاي خارج استفاده شده است. اختر شناسان معتقدند كه بررسي علائم طول موج كوتاه مي تواند تصاويري با كيفيت بالا از ناحيه بيروني سياهچاله ايجاد كند. چاه گرانشي موجود در مركز كهكشان راه شيري بهترين هدف براي رصد با استفاده از interferometry مي باشد زيرا اين روش وسيع ترين منطقه از آسمان را براي رصد سياهچاله پوشش مي دهد. ادغام نتايج رصدهاي انجام شده توسط ابزارهاي فروسرخ مي تواند تصوير با كيفيت تري بوجود آورد.لينكولن گرين هيل (Lincoln Greenhill) از مركز اختر فيزيك هاروارد مي گويد: رصدهاي فرو سرخ و  Submillimeter مكمل يكديگر هستند. ما مي بايد هر دو روش را براي بوجود آوردن با كيفيت ترين رصدها مورد استفاده قرار دهيم. اين تنها راهي است كه بتوان يك تصوير كامل از مركز كهكشاني بدست آورد." اما يك تصوير واضح و شفاف از اين سياهچاله تنها حسن شناسائي و رويت سايه آن نيست. اين داده ها در نهايت به اختر شناسان كمك خواهد كرد تا فرضيه نسبيت عام انيشتين را در ميان ميدان گرانشي شديدا قدرتمند يك سياهچاله مورد آزمايش قرار دهند.زمانيكه اختر شناسان به اين هدف نايل شوند ، اولين تصوير از سايه سياهچاله و صفحه يكنواخت درون آن به كتابهاي درسي راه خواهد يافت و نظريات ما در مورد گرانش گستره فضا- زمان كه قويا منحني تصور مي شود مورد آزمايش قرار خواهند گرفت.

  منبع : nasa

  نويسنده  : فرشيد كريمي

دانشمندان سالهاست به ما مي گويند كه كهكشانها به اندازه كافي ماده يكنواخت در درون خود ندارند تا از فاصله گرفتن آنها از هم جلوگيري كند. بنابراين مي بايد توده اي از " ماده تاريك" نامرئي در هر كدام از كهكشانها سرگردان باشد. اما ماده تاريك هيچوقت بصورت مستقيم شناسائي و مشاهده نشده و هيچ كس نمي داند كه ماهيت اين ماده چيست. برخي از دانشمندان همچنان نسبت به وجود آن شك دارند و از نظر يك مبتدي نيز اين پديده يك ايده احمقانه است.

اكنون ، يك تحقيق اينگونه مطرح ميكند كه ممكن است پديده اي به نام ماده تاريك وجود نداشته باشد.

 فرد كوپر استاك (Fred Cooperstock) از دانشگاه ويكتوريا مي گويد " تئوري نسبيت عمومي انيشتن مي تواند يكپارچگي كهكشانهاي مجزا شامل كهكشان راه شيري را توضيح دهد. اين تفكر بدين صورت مي باشد:

قوانين فيزيك نيوتن توضيح مي دهند كه چرا منظومه شمسي از هم فاصله نميگيرد. اما سياره ها در طرح كلي گرانشي ناچيز مي باشند: خورشيد با داشتن 99.86 درصد از كل جرم ، فرمانروا كل است.قرنهاست كه همين قوانين فيزيكي نيوتن در مورد كهكشانها اعمال شد و چرخش ستاره ها قابل توضيح نبود. بنابراين ماده تاريك ابداع شد تا به اين فرضيه كمك كند. كوپر استاك مي گويد" اما يك كهكشان با منظومه شمسي بسيار متفاوت است. تمركز تمامي ماده – ستاره ها ، سياهچاله ها ، گاز و غبار – بطور جمعي گرانش كهكشاني را شكل مي دهند.  حتي يك سياهچاله در مركز يك كهكشان نوعا كمتر از يك درصد جرم كل كهكشان را تشكيل مي دهد.

كاپر استاك به SPACE.com مي گويد" بر خلاف منظومه شمسي  ، گرانش كل كهكشان " حركت كهكشان را تغذيه مي كند".

 تفكر بوجود آورنده اين استدلال كمي پيچيده است ، ولي يه اينگونه توضيح داده مي شود:

وي مي گويد" ما در مورد كهكشانهاي دوار مشاهده مي كنيم كه فرضيه نسبيت عام پتانسيل بسيار مهمي فراهم مي آورد كه با چگالي ماده كهكشاني بصورت "غير خطي" ('nonlinear') مرتبط مي باشد. اين بر خلاف فيزيك نيوتني است". اين تاثير غير خطي قبلا ديده شده بود. وي اضافه مي كند " نكته جالب اين است كه اين موضوع براي حركت چرخشي مداوم و ساده تر تحت گرانش در يك كهكشان هم صادق است". نتيجه: وي ادامه مي دهد كه حركت ستارگان در كهكشان " تحت معادلات نسبيت عام قابل توضيح مي باشند. بدين ترتيب نيازي به هاله هاي عظيم پديده اي غير ملموس و ناشناخته به نام " ماده تاريك" كه هيچ كس نمي تواند آن را توضيح دهد نمي باشد. درصد كوچكي از چيزي كه بعنوان ماده تاريك فرض مي شود از ستاره هاي سوخته تشكيل شده كه به سختي ديده مي شوند. پيش بيني ها در مورد اينكه چه مقدار از اين ماده وجود دارد تغيير نخواهد كرد.وي مي گويد " همچنين ، اين نظريه جديد هنوز چگونگي گرد آمدن خوشه هاي كهكشاني بزرگ را توضيح نمي دهد. با اين حال ممكن است تحقيقات بيشتر توسط نظريه پردازان ديگر اين مشكل را حل كند".  اين آناليز جديد براي مجله فيزيك نجومي ارسال شده كه مي بايد توسط ساير دانشمندان بررسي گردد.

اما در صورتيكه اين فرضيه درست باشد ، چه پيش خواهد آمد؟

كوپر استاك مي گويد" در اين صورت ، اين فرضيه حدود 25 درصد از جرم كيهان را حذف خواهد كرد كه منجر به طرح نهائي كاهش وزن خواهد شد".

  منبع : Space.com

  نويسنده  : فرشيد كريمي

هابل عکس های جالبی را از تنها قمر زمین٬ماه گرفته است.این عکس ها با وضوحی بالا از سطح ماه گرفته شده و در طیف فرابنفش جنس سطح٬دهانه ها٬ترکیبات و مواد معدنی موجود در سطح آن برای ایجاد رصد خانه ای علمی تحقیقاتی و استقرار بشر در ماه بررسی میشود.ارزیابی های مقدماتی برای طرح جدیدی که ترکیب تیتانیوم و ایرون اکسید برای تولید منابع اکسیژن که کلید اصلی حیات انسان میباشد شروع شده است.

قسمت Advance Camera تلسکوپ هابل عهده دار نقشه برداری٬بررسی و مطالعه از سطح و دهانه های ماه است.عکس های گرفته شده دارای مقیاس بسیار مناسب است که سبب میشود تا جزئیات بیشتری از ماه مشخص شود٬این عکس ها توسط طول موج فرابنفش و رادیویی (طول موج در مقیاس حدودی ۵۰ تا ۱۰۰ متر)مورد بررسی قرار میگیرند.آنها توسط شبیه سازی شرایط استقرار در ماه را بررسی می کنند.

  منبع : hubble

  نويسنده  : ایلیا تیموری

نخستين ماهواره ايراني كه بامشاركت روسيه ساخته شده‌است امروز پنجشنبه ساعت ‪ ۱۰/۵۲دقيقه به وقت مسكو از پايگاه فضايي "پلستسك" دراستان مورمانسك واقع در شمالغرب روسيه به فضا پرتاب شد.

اين ماهواره كه سينا- ‪ (Z.S.4) ۱‬نام دارد ‪ ۳۵‬دقيقه پس از پرتاب ،از موشك روسي "كاسموس" جدا شد و درمدار زمين قرار گرفت. موشك كاسموس حامل ماهواره ايراني سينا-‪ ۱(‬زد.اس-‪ (۴‬و چند ماهواره روسي انگليسي و چيني از اين پايگاه فضايي پرتاب شد.

سينا-‪ ۱نخستين ماهواره ايراني است كه با همكاري روسيه ساخته شده‌است.

 فعاليتهاي كاربردي ماهواره در دو محور مخابراتي و تصويربرداري از سطح زمين براي نيازهاي عمومي مي‌باشد.

علاوه بر آن تصويربرداري اين ماهواره مي‌تواند براي فعاليتهايي نظير حوادث غيرمترقبه،كشاورزي ،منابع زميني و ساير نيازهاي عمومي ايران مورد استفاده قرار گيرد.

اين ماهواره مي‌تواند اطلاعاتي را بصورت محدود در باندهاي فركانس وي.اچ.اف و يو.اچ.اف ارسال و دريافت كند.

 "ابراهيم محمود زاده" مدير عامل شركت صنايع الكترونيك ايران در گفت و گو با خبرنگار ايرنا اعلام كرد:ماهواره سينا-‪ ۱طي قراردادي با انستيتو هواپيمايي روسيه "مايي" و شركت‌هاي روسي "آپتك " و "پاليوت " و با شركت چند گروه از تيم‌هاي تخصصي ايراني از طرف وزارت علوم و نيز انستيتوي نقشه‌برداري و شركت صنايع الكترونيك ايران ساخته شد.

به گفته وي اين ماهواره توانسته است محققين و دانش‌پژوهان ايراني را با يافته‌هاي انديشمندان روس آشنا و از تركيب اين دو تيم كار انجام شده است.

ماهواره سينا-‪ ۱‬سه سال عمر خواهد داشت و در مدار دايره‌اي (خوشيد آهنگ) در ارتفاع ‪ ۷۰۰‬كيلومتري قرار مي‌گيرد. 

اين ماهواره مزين به پرچم جمهوري اسلامي ايران با نمايي از نقشه ايران و خليج فارس مي‌باشد كه بر روي بدنه آن ترسيم شده‌است.

سينا -‪ ۱‬با داشتن ‪ ۱۷۰‬كيلوگرم وزن مجهز به دو دوربين مي‌باشد كه مي‌تواند تصويربرداري از سطح زمين براي نيازهاي عمومي با دقت ‪ ۲۵۰‬و ‪ ۵۰‬متر تصوير تهيه كند.

  منبع : Irna

این سیاهچاله ها تقریبا" نامرئی هستند و حتی برای مشاهده ی آنها از تصویرهایی عمیق که در طول موج های مختلف گرفته شده است استفاده شده است . دکتر مارک دیکسون از رصدخانه ملی نجوم نوری تاکسون که در واقع خود بازرس اصلی این مشاهدات است گفت : این تصاویر اسپیتزر که جنبه مافوق عمیقی دارند دیدن اجرام را در فضا و زمان کاملا" آسان کرده است .

جاهایی که بیشتر فاصله های کهکشانی کاذب است . از این گذشته ما اجرامی را به عینه مشاهده می کنیم که عملا" نامرئی هستند . اما تلسکوپ پرتوی ایکس چاندرا و تلسکوپ فضایی هابل از پیش در مورد وجود این اجرام اشاره هایی کرده اند .

هفت جرم یافت شده توسط اسپیتزر ممکن است عضو جمعیت مفقودی از سیاهچاله های فوق سنگین باشد که فوق العاده نیرومند و نورانی هستند و در هسته کهکشان های اکتیو نزدیک ما قرار دارند . این یافته ها کاملا" با حساسیت پرتوی ایکس کشف شده اند . یعنی در واقع پرتوی ایکس عمیق ترین منابع یافته شده است . این یافته ها توسط داده های سه تلسکوپ بزرگ ناسا یعنی تلسکوپ فضایی چاندرا و تلسکوپ فضایی هابل و تلسکوپ فضایی اسپیتزر به دست آمده اند . هریک از این رصدخانه های فضایی در طول موج خاصی به مشاهده می پردازند . چاندرا در طول موج پرتو ایکس به کاوش می پردازد و هابل در طول موج طیف مرئی کار می کند ، همچنین اسپیتزر در طول موج فروسرخ به مطالعه می پردازد . این تلسکوپ ها اطلاعات زیادی از هریک از ابزار های خود به ارمغان می آورند . همهی این تلسکوپ فاصله ای بیش از 13 میلیارد سال نوری را در جهان رؤیت کرده اند . همه ی آنها تکه ای از آسمان جنوبی که بیشتر از 10000 کهکشان دارد را در طرحی هماهنگ مورد بررسی قرار داده اند . این پروژه به طرح تلسکوپ های بزرگ پیمایش منابع عمیق که اختصارا" GOODS می خوانند معروف است.

تصاویر چاندرا بیش از 200 منبع پرتو ایکس را کشف کرده است و دانشمندان بر این باورند که آنها سیاهچاله فوق سنگین در مرکز کهکشان های جوان هستند . این اشعه ی ایکس حاصل فروافتادن گازهای میان ستاره ای بسیار داغ در سیاهچاله هستند . دوربین پیشرفته هابل به بررسی کهکشان هایی می پردازد که تقریبا" در گرداگرد آنها منابع اشعه ی ایکس سیاهچاله ای وجود دارد . هرچند که هفت منبع پرتو ایکس اسرار آمیز باقی مانده در کهکشان های نوری وجود نداشت . دکتر آنتون کوکموئر از موسسه تلسکوپ های فضایی بالتیمور گفت یافته های این منابع سه احتمال چشمگیر برای منشأشان دارد . ممکن است کهکشان های دور این سیاهچاله ها در ابری ضخیم از غبار پنهان باشند که تمام نور را جذب می کند یا اینکه ممکن از حاوی تعداد زیادی  ستاره ی سرخ بسیار پیر باشند یا اینکه تعدادی فاصله ی زیادی از سیاهچاله های مشاهده شده داشته باشند ، شاید در حدود 13 میلیارد سال نوری . در مورد تمام نورشان به طول موج های بسیار بلند فروسرخ تغییر مکان می دهد البته به همراه انبساط جهان . دانشمندان مشتاقانه منتظر هستند که تصویر های اسپیتزر معماهای آنها را حل کند. زیرا اسپیتزر در طول موج فروسرخ رصد می کند و این صد برابر بلند تر از تحقیقات هابل در طول موج خود است . این امکان هم وجود دارد که اسپیتزر بتواند به طرز دیگری اجرام نامرئی را مشاهده کند . به راستی نخستین تصاویر اسپیتزر از این اجرام که در این سالها کسب شده است ، در واقع خبرچینی فروسرخ از نور ساطع شده گروه کهکشان هایی است  که سیاهچاله های اطراف آن پرتو ایکس تولید می کنند .

سه کهکشان کوکموئر در پرتو فروسرخ بی اندازه قرمز و نورانی هستند . داده های اسپیتزر با تصویر های جدیدی که در طول موج فروسرخ از تلسکوپ های رصدخانه ی جنوبی اروپا  گرفته شده ، نشان می دهند که کهکشان های دور این سیاهچاله ها می توانند توسط غبار تیره باشند . تعداد دیگری از این اجرام هرچند رنگ های کاملا" متفاوت دارند ، حتی بیشتر چشمگیر نیز هستند . دکتر دیکسون گفت : رنگ آنها ممکن است با فاصله های بیشتر این اجرام سازگار باشد . هشدار دیگری می گوید که ممکن است مشاهدات اسپیتزر در سال های بعد ما را در تأئید نوع دیگری از این اجرام کمک کند . تابش کهکشان های پیر در فروسرخ : دکتر هوجینگ یان از موسسه تکنولوژی واقع در کالیفرنیا گفت : در دیگر داده های یکسان اسپیتزر 17 کهکشان غیر عادی که در میدان های فوق عمیق هابل مشاهده شده اند مورد بررسی قرار می گیرد . این تکه کوچک از آسمان در منطقه ی GOODS به تازگی هدف تصویرهای نوری هابل با دوربین پیشرفته اش بوده است . تصاویر نوری میدان عمیق در مارچ 2004 انتشار یافتند که پنج برابر ضعیف تر از منطقه ی GOODS  هابل بودند . با این وجود اسپیتزر دو تا از هفده تا را برگزید که در نور مرئی کاملا" نامرئی بودند . در صورتی که بقیه کمی مشخص هستند . یان کهکشان هایی را جستجو می کند که دائما" در طول موج های بلند نورانی اند و به نظر می آید که از خویشاوندان خویش فاصله بیشتری دارند بنابراین ما آنها را اجرام بی اندازه سرخ می خوانیم . این تشخیص های جدید اسپیتزر از این اجرام فاصله های کاذب دورتری را در زمان نمایان می سازد زمانی که جهان تنها دو میلیارد سال سن داشت . یان گفت : این اجرام می توانند باقیمانده نخستین ستارگان باشند که در نخستین فرم کهکشان ها پای به صحنه گذاشتند . بیشتر کهکشان هایی که ما امروز مشاهده می کنیم ستاره هایشان به تدریج دوره زمانی طولانی را گذرانده اند . اما این هفده جرم به نظر می آید که شاید متعلق به قبل از زمان باشند و یا اینکه تقریبا" هم سن جهان باشند . یان گفت : شاید اگر ما آنها را به صورت مستقیم می دیدیم به این موضوع می رسیدیم که فرزند نخستین ستاره ها هستند .  مشاهدات عمیق تر اسپیتزر در طول موج های بلند تر که طرح سال های بعد آن است تصمیم دارد تا بداند که آیا این اجرام قرمز هستند زیرا که پیر هستند و یا اینکه قرمز هستند زیرا نوع جدیدی از ستاره های اکتیو اند که در غبار مفقود شده اند . سیاهچاله ها در اختفا : با استفاده از داده های هابل و چاندرا تیم مگ آری پیشنهاد می کند که تجمع سیاهچاله های مخفی در طول موج مرئی حتی در نزدیک ترین جای جهان است .  این سیاهچاله های مخفی تا مدتی قبل در فاصله های دور برخلاف تئوری های مشاهده جستجو می شدند . آنها گم بودند زیرا داده های پرتوی مرئی تیره و تار است درست شبیه کهکشان های معمولی و کم نور . آری گفت :  با داده های جدید اسپیتزر در این زمینه اجرام فاصله دار به راحتی مرئی هستند . حساسیت زیاد دوربین فروسرخ اسپیتزر آن را چاندرا ملحق می کند . این بدان معنا است که حالا جستجوی همه ی سیاهچاله هایی که توسط بلعیدن گاز انرژی خود را به دست می آورند ممکن است .  تیم آری به توسط رصدخانه به شمارش سیاهچال های فوق سنگینی می پردازد که در دو تا پنج میلیارد سال بعد از بیگ بنگ پدید آمدند . بیشتر این هسته های فعال کهکشانی در غبار پنهان هستند که در واقع نور و کمی پرتو ایکس را جذب کرده و در عوض مقداری پرتو فروسرخ پرقدرت ساطع می کنند . اسپیتزر به تحقیق در منطقه ی GOODS  پرداخته جایی که شاید سه چهارم هسته ی کهکشان های به راستی تیره و تار بوده است .

  منبع : nasa

  نويسنده  : امیر سجاد رضایی

"محور شيطان" ممكن است ايده گستره كيهاني را تغيير شكل دهد.

مشاهده يك الگوي اسرار آميز در زمينه ريزموج كيهاني (cosmic microwave background) نه تنها باعث شگفتي برخي فيزيكدانان شده بلكه تا حدودي اين زمينه را بعنوان شالوده اصلي تئوري انفجار بزرگ در ميان اين دانشمندان زير سئوال برده است. زمينه ريز موج كيهاني پس تاب ضعيف انفجار بزرگ فرض مي شود.

 اما ممكن است كه توضيح ساده تري براي اين الگو وجود داشته باشد: كريس ويل (Chris vale) از دانشگاه كاليفرنيا مي گويد" اين الگو ممكن است ناشي از گرانش حاصل از تمركز عظيم كهكشانها در كيهان باشد".

اين الگو كه جاو ماگويجو (João Magueijo)  كيهان شناس كالج سلطنتي لندن آن را "محور شيطان" ناميده در نقشه زمينه ريز موج ويلكينسون ناسا نيز ظاهر مي شود.

  منبع : newscientistspace

  نويسنده  : فرشيد كريمي

تلسكوپ فضايي اسپيتزر ناسا براي اولين بار مواد بنياني بوجود آورنده سياره ها را در اطراف كوتوله هاي قهواي رديابي كرد  كه احتمال مي دهد اين ستاره هاي سوخته دستخوش همين پروسه تشكيل سياره شده اند.تاكنون اين مواد ميكروسكوپي و بلوري كه نهايتا بعد از برخورد با يكديگر سياره ها را شكل مي دهند فقط در اطراف ستاره ها و ستاره هاي دنباله دار ديده مي شدند. تلسكوپ فضائي اسپيتزر به تازگي بلورها و ذرات غبار بسيار ريزي را مشاهده كرده كه دورتا دور پنج كوتوله قهوه اي واقع در 520 سال نوري از مجمع الكواكب Chamaeleon  مي چرخند. تصور مي رود اين بلورهاكه از يك ماده معدني سبز تشكيل شده و در كره زمين هم به نام زبر جد (olivine) وجود دارند عناصر بنيادي بوجود آورنده سيارات مي باشند.  كوتوله هاي قهوه اي مانند ستاره ها از ابرهاي غليظ گاز و غبار بوجود مي آيند. اما تحت وزن خود دچار رمبش شده و پسرعموهاي پيرتر و كم نورتر ستاره ها در نظر گرفته مي شوند.

دانيل آپاي (Daniel Apai) يكي از اختر شناسان دانشگاه آريزونا مي گويد"   ما در حال يادگيري اين مورد هستيم كه مراحل تشكيل سياره ها از آنچه كه قبلا تصور مي شد پيچيده تر مي باشد". اختر شناسان معتقدند كه سياره ها از صفحه هاي غبار گرداگرد ستاره هاي جوان و كوتوله هاي قهوه اي متولد مي شوند. نهايتا ذرات ايجاد كننده اين صفحات تبديل به بلور و با پيوستن به هم سياره ها را بوجود مي آورند.     

  منبع : nasa

  نويسنده  : فرشيد كريمي

جزئيات بي نظير چرخش سهمگين ماده به سمت پائين مري يك سياه چاله غول آسا توسط تلسكوپ VLT رصد شده است.

كهكشان  (NGC 1097) در حدود 45 ميليون سال نوري از زمين فاصله دارد كه در مركز با نور نسبتا درخشاني نورافشاني مي كند. گمان مي رود كه اين نور سياهچاله اي است كه گاز و ستاره هاي مجاور را مي بلعد. اما تابش خيره كننده اين نور باعث شده كه جزئيات اين فعل و انفعالات در تصاوير ديده نشوند.اخترشناسان اكنون يكي از چهار تلسكوپ 8 متري VLT را مورد استفاده قرار داده اند تا از مواد در حال چرخش به سوي مركز اين كهكشان به روش نزديك به فرو قرمز (near-infrared) تصوير برداري كنند.آنها با پوشاندن نور درخشان اطراف سياهچاله با استفاده از روش تنظيم اپتيكي(adaptive optics) و سپس تصوير برداري از بازوهاي دوار موفق به رصد اين پديده شده اند. روش تنظيم اپتيكي براي برطرف كردن تاثير مات كننده اتمسفر زمين در تصاوير بكار مي رود.آلمودنا پريتو (Almudena Prieto) از موسسه ماكس پلانك فيزيك هسته اي هايدلبرگ آلمان كه مسئول اين تحقيق مي باشد مي گويد" احتمالا اين اولين باري است كه تصوير كاملي از پروسه انتقال ماده از بخش اصلي كهكشان به سمت انتهاي هسته گرفته شده است".

 بازوهاي دوار ستاره ها و گاز به صورت خطهاي تاريك در اين تصوير فروسرخ از مركز كهكشان NGC 1097 ديده مي شوند.بيش از 300 منطقه كه در آنها ستاره ها شكل مي گيرند در سرتاسر حلقه گاز و غباري كه در اين تصوير از مزكر كهكشان NGC ديده مي شود پراكنده مي باشند. نور درخشان واقع در مركز توسط يك سياهچاله غول آسا كه مشغول بلعيدن محيط اطراف خود مي باشد ايجاد مي شود. اختر شناسان از بازوهاي حلزوني شكل كم نوري از ماده (به رنگ قرمز) در مركز كهكشان NGC 1097تصويربرداري كرده اند.

منبع : New Scientist

نويسنده  : فرشيد كريمي