گريگوری اولسون سومين جهانگردی است که عازم فضا شده است.

 اين دانشمند آمريکايی که خود صاحب يک شرکت تحقيقاتی است صبح روز شنبه برای سفری ده روزه راهی ايستگاه بين المللی فضايی در مدار زمين شد.مبلغی که او بابت سفر به فضا پرداخته فاش نشده است اما تصور می شود وی بخش اعظم هزينه اين ماموريت 20 ميليون دلاری را پرداخته باشد.

قبلا دو نفر ديگر برای تعطيلات به ايستگاه فضايی رفته اند: دنيس تيتو از آمريکا در سال 2001 و مارک شاتلوورت از آفريقای جنوبی در سال 2002.به گزارش خبرگزاری آسوشيتد پرس دکتر اولسون که متخصص حسگرهای الکترونيکی است ساعاتی پيش از پرتاب در سکوی پرتاب بايکنور قزاقستان گفت: "پس از پرتاب موشک، من کاملا خونسرد و خوش خواهم بود. اين روزها مردم تمام مدت درحال پروازند. همين موضوع در مورد پرواز فضايی هم صادق خواهد بود - بعد از من توريست های بيشتری ظاهر خواهند شد."

ويليام مک آرتور از آمريکا به عنوان فرمانده پرواز و والری توکارف از روسيه به عنوان مهندس پرواز در اين سفر که با کپسول سويوز انجام می شود گريگوری اولسون را همراهی می کنند.دو فضانورد روس و آمريکايی در ايستگاه بين المللی جای سرگئی کريکالف و جان فيليپس که از آوريل در فضا بوده اند را خواهند گرفت.

کريکالف و فيليپس روز 11 اکتبر به همراه دکتر اولسون به زمين بازخواهند گشت.گريگوری اولسون، 60 ساله، مدير کل شرکت تحقيقاتی Sensors Unlimited در پرينستون است.تخصص اين شرکت توسعه و توليد فيلم و دوربين های عکاسی فوق العاده حساس است و با آژانس فضايی آمريکا، ناسا، کار می کند.آقای اولسون در جريان اين سفر قصد دارد برخی از تجهيزات توليدی شرکت خود و آزمايش های علمی که خود طراحی کرده است را محک بزند.

  منبع : BBC news

مشاهدات جدید ، فروافتادن نور و دیگر اجرام  را در سیاهچاله و چگونگی به دست آوردن جرم آن را شرح می دهد .

سیاهچاله ها یک سؤ شهرت برای مکیدن تمام اجرام حتی همسایه های کیهانی خود دارد . با این همه نیروی گرانش هولناک آن مصمم است تا از فاصله های مختلف جرم جذب کند . اگر خورشید ناگهان در یک سیاهچاله فرو ریزد زمین تمایل دارد مدار خود را حفظ کند ، زیرا ما تمایل نداریم در سیاهچاله فروافتیم . ما می خواهیم سالی آرام با ٣٦۵ روز داشته باشیم ؛ هر چند که سرد هم باشد .

هنوز دانشمندان به درستي نمی دانند که ماده چطور در یک دیسک پیوسته و افزایشی به دور سیاهچاله به گردش در می آید و ناگهان به داخل فضایی که به نظر تهی می آید شیرجه می زند . این دیسک مانند سیاره ای به دور ستاره ای می ماند .

ماده دیسک پیوسته و افزایشی سیاهچاله را دور می زند تا در تکانه ای زاویه ای ناپدید شود . آیا ماده ای که به درون سیاهچاله هل داده می شود در جایی از سیاهچاله محصور است ؟ آیا گشتاور میدان مغناطیسی یا فشار تشعشعی یک بیثباتیو نا پایداری خلق می کند که دلیش چرخش ماده درونی است ؟

 صرفنظر از اندازه آن ؛ سیاهچاله دیسک پیوسته و افزایشی را به آسانی به دست می آورد . سیاهچاله های فوق العاده بزرگ در وعده های غذایی خود می توانند ضیافتی با شکوه از گاز های میان ستاره ای داشته باشند . اکثر این سیاهچاله ها در هسته کهکشان ها جای دارند .

سیاهچاله های کوچک فرمی از این اجرام هستند که از فروختن ستاره هایی به وجود می آیند که اغلب متعلق به سیستم های دوتایی هستند . وقتی که یکی از ستاره های این سیستم به سیاهچاله تبدیل می شود ستاره ی همدم هر از چند گاهی مقداری از گازهای خود را برای رسیدن به سیاهچاله پرتاب می کند . وقتی که گازها به سیاهچاله می رسند در اثر بی نظمی اتم ها با یکدیگر تصادم می کنند . در این هنگام ماده ای که حالت پلاسما دارد به دور سیاهچاله به گردش در می آید و شتابی بیشتر از ١٠٪ سرعت نور می گیرد و به طور روشن و درخشان در می آید زیرا بر افروخته شده و در بسیاری از باندهای موج ظاهر می گردد به خصوص در طول موج پرتو ایکس .

گازی که ورم کرده در چرخش دیسک به پرتو افشانی می پردازد و ماده جدید از جهات مختلف وارد دیسک می شود . در این شرایط ماده هیچ گاه نمی تواند به صورت منظم و خوب رفتار کند . این چیزی است ایَن جرج از مؤسسه UMBC  گفت . آلن مارستر از دانشگاه بستون به ما می گوید که مکنده ماده در فاصله های زمانی منظم ماده را می مکد . در حدود هر ١٠ ماه .

وقتی که مارستر در حال جستجو دیسک مفقود شده در کهشان 3C120 بود جت هایی را مشاهده کرد عمود برای حالت دیسک به بیرون پرت شدند . این دیسک ناپدید شده دوباره در مدت ١٠  ماه به آرامی پر خواهد شد . تا زمانی که چیزی مدار دیسک پیوسته را بر هم زند و تمام اجرام جذب شده دوباره بر افروخته شوند و اثر دمیدن مکنده دوباره آغاز شود .

اما علت این برافروخته شدن چه بود ؟ چند سال پیش دانشمندان فرایند یکسان را در  نزدیکی  سیستم  سیاهچاله ای  ،  اختری  که  آن  را GRS 1915 + 105  می خوانیم کشف کردند .  وقتی ماده کافی از ستاره ی ندیم به دیسک اضافه شد ، د این زمان علت درون دیسک که اجرام موقتی در روی افق بودند فعال شدند .

سیاهچاله های فوق العاده بزرگ به تنهایی وجود ندارند و منابع پابرجا برای تأمین نظم هستند .

جان هالی از دانشگاه ویرجینیا سیستم های کامپیوتری را برای ظاهر سازی دیسک های ناپایدار در سیستم های مختلف سیاهچاله ای توسعه داده است . او پیشنهاد می دهد که سیستم های بزرگ که دارای حرارت نایدار هستند منجر به نظم می شوند . دیسک های عظیم الجثه دهانه ی خوبی در بالای سالهای نوری هستند که باعث تغییرهای بسیاری در چگالی و دما از بیرون به درون لبه ها هستند .

جین ترنر از UMBC  به همراه جرج و چندین نفر دیگر این امکان را دارند تا اولین منابه دیسک های ناپدار را کشف کنند : شکستن میدان مغناطیسی در شعاع های خاص همواره از افق رویداد در سیاهچاله ها .

در ماه ژوئن او نتایج مشاهدات دوگانه تلسکوپ پرتو ایکس چاندرا از ناسا و ماهواره XMM- Newton از اسا را در مورد سیاهچاله های فوق العاده بزرگ منتشر کرد . علت محتمل روشنایی ها شکسته شدن میدان مغناطیسی سیاهچاله است . با شکسته شدن فشار دیسک نقطه داغ و موج دار آفریده می شود که شاید در آخر یک آشفتگی در امواج جذر و مدی دیسک ایجاد کند که ماده را به داخل سیاهچاله می فرسد

  منبع : nasa

  نويسنده  : امیرسجاد رضایی

اثر جديد تام هنكس به نام «ويرانى فوق العاده»،  كه از تجربيات سفر انسان به كره ماه حكايت مى كند.

تام هنكس در جديدترين مانور هنرى خود تماشاگران را به كره ماه مى برد.

به گزارش واشنگتن پست، او در مقام تهيه كننده، فيلم نامه نويس و قصه گو، يك فيلم مستند جديد به نام «ويرانى فوق العاده»، را روانه بازار كرده كه از تجربيات سفر انسان به كره ماه حكايت مى كند و حاوى عكس ها و فيلم هايى جالب در اين خصوص است. تام هنكس اين تصاوير  را از بايگاني «ناسا» به امانت گرفته است .

اين فيلم با سيستم مدرن «اى، مكس» تهيه شده و گمان مى رود دوستداران نجوم و فضا، را در سطح جهان به خود جلب كند.

اين فيلم به خصوص روى پروازهاى چندين و چند سفينه آپولو به كره ماه در اواخر دهه ۱۹۶۰ و اوايل دهه ۱۹۷۰ تكيه و تمركز مى كند و تصاوير و اطلاعات تازه اى را در اين خصوص ارائه مى دهد. اين درحالى است كه ناسا به تازگى ادعا كرده است كه تا سال ۲۰۱۸ طرح اعزام دوباره انسان به كره ماه را به اجرا در مى آورد.

  منبع : Irannewspaper

تصاوير جديد كاسيني وجود متان مايع را در قسمتهايي از تيتان آشكار كرده است.

رادار فضاپیمای کاسینی خطوط قابل توجهی را در سواحل تیتان نشان داد .  عکس های ارسال شده در طول دیدار اخیر کاسینی از تیتان اثراتی را در سواحل تیتان نشان میدهد . همچنين تصاويرگوياي اين مطلب است كه در این منطقه در گذشته یا در زمان حال مایعی حضور داشته است که احتمال میرود متان باشد .

 استیو وال مسئول تیم رادار کاسینی در این باره میگوید : " ما به دنبال شواهدی از وجود اقیانوس و یا دریا بر روی تیتان می گشتیم " همچنین او اضافه میکند : "منطقه ای که در آنجا احتمال میرود یک مایع وجود داشته باشد شاید به دلیل بارندگی و یا تراوش این مایع از سطح تیتان باشد . "

 الن استفان از تیم رادار تیتان هم میگوید : "همین طور یک سری شبکه دیده میشود که به سمت منطقه تاریک میروند که ما حدس میزنیم رودخانه هایی از هیدروکربن مایع باشند که به طرف دریاهای تیتان سرازیر شده اند . "

 بعضی از این رودخانه ها بر روی تیتان طولانی و عمیق هستند و شکل های منحنی شکلی دارند . همین طور شاخه هایی از آنها جدا شده اند . تیتان بسیار شبیه زمین در زمان قبل از ایجاد حیات است . به همین دلیل بسیار مورد توجه دانشمندان است . اما اختلاف آن با زمین وجود نداشتن آب بر روی تیتان است . اختلاف دیگر این دو این است که تیتان بارها سردتر از زمین است . به همین دلیل انتظار میرود در صورت ایجاد حیات در تیتان این عمل مدت ها به طول انجامد و به سرعت این اتفاقات بر روی زمین نباشد .  این هشتمین ماموریت کاسینی از چهل و پنج ماموریت آن در طول 4 سال از تیتان است . دیدار بعدی فضاپیمای کاسینی با تیتان در 26 اکتبر2005 خواهد بود .

  منبع : Spaceflightnow

  نويسنده  : تيمور سيف اللهي

ستاره شناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل هویت سرچشمه نور آبی رنگ که یک سیاهچاله پر جرم و بزرگ را در کهکشان همسایه ما یعنی کهکشان آندرومدا احاطه کرده بود مشخص کردند .

این عکس ده سال اخترشناسان را متحیر کرده بود . کشفیات جدید داستان را جالب تر میکند .

 نور آبی اطراف سیاهچاله از یک صفحه داغ متشکل از ستارگان آبی و جوان می آید . این ستارگان مانند سیارات که به دور خورشید میچرخند به دور سیاهچاله در گردش هستند . ستاره شناسان از این که چگونه این ستارگان به دور یک سیاهچاله پرجرم شکل گرفته اند شگفت زده هستند . نیروهای سیاهچاله مواد را به ذرات سازنده آنها تجزیه میکند . اما سوال اینجاست با وجود اینکه این سیاهچاله پرجرم در آنجا قرار دارد چگونه گاز و غبار در آنجا باقی مانده اند و ستارگان را تشکیل داده اند؟

اخترشناسان شواهدی بر وجود یک پوسته به دور سیاهچاله یافته اند که به آنها کمک میکند دلیل آن را پیدا کنند . این شواهد تئوری های موجود در مورد ماده تاریک را در هسته کهکشان آندرومدا رد میکند . تاد لاور از رصدخانه ملی تاکسون در آریزونا در این باره میگوید : " نگاه کردن به این جرم مانند نگاه کردن به شعبده بازی است که از کلاه خود یک خرگوش بیرون میاورد . در این مورد ما میدانیم که چه اتفاقی می افتد اما دلیل آن را نمیدانیم ."

  منبع : Spaceflightnow

  نويسنده  : تیمور سیف اللهی

تلسکوپ فضایی هابل به وسیله دوربین پیشرفته پیمایشگر خود تصویر جدیدی از سحابی بومرنگ گرفته است .

عامل این بازتاب می تواند گاز و غباری باشد که تقریبا" با هم متناسب هستند . این ها می توانند ماده تراوش شده از ستاره مرکزی آن باشد . مراحل بیرون ریزی ستاره ی مرکزی واقع در سحابی بومرنگ همچون یک طغیان دو قطبی بوده است نام این سحابی از سازه ای متناسب با مشاهدات مشتق شده است . ( نام اصلی این سحابی واژه ای انگلیسی است که به این صورت است Boomerang   که به این معنی چوبی است که پس از پرتاب نزد پرتاب کننده باز می گردد . شاید این گونه چوب ها را در فیلم ها دیده باشید ) چشمان تیزبین هابل طرح و حالت موجی  این سحابی محصور به مرکزیت  ستاره ای را آشکار می زند هرچند که این ستاره در تصویر های گرفته شده مشخص نیست . ستاره شناسان هنوز به علت طغیان دو قطبی و بسیاری از چیزهای دیگر در سحابی های جوان همچون این سحابی مشکوک هستند . ممکن دیسکی از ماده که حرکت کندی دارد گرداگرد خط استوا ستاره واقع شده باشد . بدین وسیله انسداد حرکت سریع ماده ی فوران کننده ممکن است موجب بروز فوران قطبی شده باشد . ممکن است وجود میدان مغناطیسی عهده دار تحمیل ماده به صورت دوتکه بریده در سحابی باشد .

مشاهده طغیان دوقطبی رخ دادی است که معمولا" در ستاره های جوان اتفاق می افتد و یا در ستارگانی دیده شده است که به پایان عمرشان نزدیک است و بصورت یک غول سرخ باد کرده اند  .  یک گمان  در رابطه با بومرنگ  این است که ستاره ی غول سرخی لایه های بیرونی خود را پس می زند .

این گونه تصور می شود که هر قطعه از بومرنگ تقریبا" یک سال نوری طول داشته باشد و مجوع طول اجزای ساخته شده در این سحابی معادل نصف طول فاصله  خورشید  با  نزدیکترین  همسایه اش  باشد  . ( نزدیکترین همسایه خورشید سیستم ستاره ای آلفا – قنطورس است که حدودا" در فاصله ٤ سال نوری از آن قرار دارد ) این تصویر جدید از سحابی بومرنگ در اوایل سال ٢٠٠۵ توسط دوربین پیشرفته پیمایش هابل گرفته شده است و در آن از صافی نور مرئی برای ترکیب در صافی قطبی استفاده شده است .

کاربرد مشترک عینک آفتابی و قطبی در این است که نور پراکنده را در یک روز آفتابی که به درون چشم می رود می کاهند . فیلتر قطبی این اجازه را صادر می کند که نورهای ویژه در زاویه ی مخالف و قطبی از دوربین یابنده گذر کنند . به هم پیوستن تصویر های مختلف در زاویه های قطبی به اختر شناسان این امکان را می دهد که پراکندگی نور را در این سحابی مشاهده کنند و در زمینه آن به مطالعه بپردازند ؛ پی آمد تمام این اعمال در وسایل تلسکوپ تصویری مرکب و رنگین از این سحابی است .

سحابی بومرنگ در فاصله ۵٠٠٠ سال نوری از زمین واقع شده است و در جهت جنوب صورت فلکی قنطورس قرار دارد . اندازه گیری هایی که در سال ١٩٩۵ انجام شد نشان داد که درون این سحابی دارای دمایی است که فقط یک  درجه کلوین از صفر مطلق بالا تر است . صفر مطلق تقریبا" برابر ٤٦٠ـ درجه فارنهایت است و این نکته بدان موضوع اشاره دارد که این سحابی یکی از سردترین نقاط کیهان است .

  منبع : Spaceref

  نويسنده  : امیرسجاد رضایی

برنامه جديد هابل براي مطالعه چند كوازار در فاصله اي بسيار دور

کوازار ها از اجرام بی اندازه درخشان برون کهکشانی اند که تابش های قدرتمندی در طول موج های رادیوئی و مرئی گسیل میکنند.و دارای انتقال به سرخ زیاد هستند و اغلب همدم کهکشان هایی که بسیار فعالند و دارای سیاه چاله های بزرگ اند میباشند.

این دو کوازار از بین 20 کوازار اوليه كه از همين نوع بوده اند انتخاب شده اند. مطالعات و تحقیق روی این دو کوازار توسط یک تیم از منجمان حرفه ای اروپا انجام شده است.این تیم طی تحقیقاتی که انجام داد به نتیجه رسید که ، کوازار سمت چپ  HE0450-2958 (از مرکز فاصله ای حدود 5 ميليون سال نوری دارد) و کهکشان پر جرمی را نیز در پیرامونش ندارد و کوازار سمت راست  ( از مرکز فاصله ای حدود 1.5 ميليون سال نوری دارد)و دارای کهکشانی معمولی از نوع مارپیچی با بازو های بلند است.

 اگر چه 2958 از 2426 فشرده تر است اما کهکشانش به صورت کامل مشاهده می شود. HE0450-2958نبودن کهکشان پیرامون اشاره ای است به نادر بودن این اتفاق که بین یک کهکشان معمولی و یک جرم بیگانه که پناهگاهی برای سیاه چاله ای فوق پر جرم است میباشد.همچنین در تصویر چپ (بالای کوازار) یک کهکشان شدیدا آشفته را مشاهده میکنید،که نشان دهنده آن است که این کهکشان با کهکشانی دیگر یا ...تصادف کرده که چنین آشفتگی را به وجود آورده است.

 رصد خانه وي ال تي نشان داده است که تولد و شکل گیری ستارگان در این ناحیه بسیار زیاد و پر سرعت است.  کوازار ها از اجرام بی اندازه درخشان برون کهکشانی اند که تابش های قدرتمندی در طول موج های رادیوئی و مرئی گسیل میکنند.و دارای انتقال به سرخ زیاد هستند و اغلب همدم کهکشان هایی که بسیار فعالند و دارای سیاه چاله های بزرگ اند میباشند.

  منبع : nasa

  نويسنده  : ایلیا تیموری

فضاپیمای هایابوسا که چندی پیش توسط ژاپن به سمت سیارک اتوکاوا فرستاده شده اکنون به نزدیکی این سیارک رسیده است و تصاویر زیبایی را از این سیارک برای زمین مخابره کرده است.تصویری که مشاهده می کنید ترکیبی از سه عکس در فیلتر های آبی ، سبز و قرمز می باشد که هایابوسا در 12 سپتامبر از فاصله 20 کیلومتری این سیارک گرفته است.

این فضاپیمای ژاپنی قرار است نهایتا برروی این سیارک فرود آید و از سطح آن نمونه برداری کند .پژوهش گران این پروژه امیدوارند هایابوسا این نمونه ها را تا ژون 2007 به زمین برگرداند.

 منبع : universetoday , Jaxa

 نويسنده  : محسن بختيار 

بیشتر سیاهچاله های بزرگ دنیا وعده های غذایی خود را در پشت درهای بسته صرف می کردند!

کوازارها سیاهچاله هایی عظیم الجثه و فوق سنگین هستند و در اطراف آنها حلقه عظیم الجثه ای از گاز و گرد و غبار وجود دارد . آنها در قلب دوردست کهکشان ها به حیات ادامه می دهند . این اجرام قادر هستند در طول یک سال جرمی معادل یک هزار ستاره تولید کنند . سیاهچاله ها ماده و گرد و غبار حلقه را جذب می کنند و منظره درخشانی در جهان پدید می آورند . این منظره تابناک فرمهای گوناگونی دارد و این درخشش می تواند در طیف هایی چون پرتو ایکس و فروسرخ و طیف مرئی باشد .

دانشمندان هنوز نمی دانند تعداد این اجرام غول پیکر کیهانی چند تاست . یک راه استاندارد برای براورد عدد آنها اندازه گیری پس زمینه اشعه ی ایکس کیهانی است زیرا کوازار در زمینه اشعه ی ایکس همه چیز را در آسمان تحت الشعاع قرار می دهد . با شمردن پس زمینه اشعه ی ایکس ممکن است به مجموع تعداد کوازارها نزدیک شویم . اما این تخمین با مشاهدات واقعی کوازارها در طیف ایکس و طیف مرئی تطابق نمی کند . ستاره شناسان بر این عقیده اند که بیشتر کوازارها دید ما را به وسیله گاز و گرد و غبار مسدود می کند . آنها می گویند این گونه کوازارها در حلقه گرد و غباری پنهان می شوند و گروهی دیگر از آنها در زیر گرد و غبار کهکشان ها مدفون شده اند . اسپیتزر هر دو نوع کوازار را با اشعه ی فروسرخ خود نمایان می سازد زیرا بر خلاف پرتو ایکس ، پرتو فروسرخ این امکان را دارد تا بتواند در میان گاز و غبار حرکت کند .پژوهشگران 21 نوع کوازار را در زمان معین و کوتاهی در آسمان می توانند رد یابی کنند . همه ی این موارد در رابطه با کوازارها در مؤسسه ی ملی تلسکوپ بزرگ آرایه واقع در نیو مکزیکو و توسط محققان فیزیک در انجمن ویلیام هرشل در اسپانیا تأیید شده است . 

دکتر مارک لیسی از مرکز علمی اسپیتزر در مؤسسه تکنولوژی کالیفرنیا گفت: بیشتر سیاهچاله های فوق سنگین با گرد و غبار , در اختفا در حال رشد هستند . این کشف این اجازه را به ستاره شناسان می دهد که به هم بپیوندند و در عکسها به چگونگی کامل شدن کوازارها در جهان ما بپردازند . این اجرام  در گرد و غبار ضخیم کهکشانی پوشیده اند .یک تیم تحقیقاتی واقع در دانشگاه آریزونا شبه کوازار ها را با استفاده از اسپیتزر جستجو می کنند . شرح این پژوهش در اين سايت قرار گرفته است. http://uanews.org/science

  منبع : nasa

  نويسنده  : امیرسجاد رضایی