با وجود تلسکوپ فضایی هابل و رصدخانه های قوی در زمین اخترشناسان توانستند فقط قرص چندین ستاره را کشف نمودند. یکی از این موفقیت ها ستاره ابط الجوزا یا غول سرخبی است که شانه صورت فلکی جبار را نشان میدهد.
اخترشناسان برای اولین بار قطر ستاره ابط جوزا را در دهه 1920 اندازه گیری کردند، اما اولین تصویر این ستاره توسط کمره (دوربین) اجرام کم نور هابل گرفته شده است.
اما هر چیز در مورد ستاره ابط جوزا بینهایت بزرگ و جالب است. قطر این ستاره 900 برابر خورشید است و اگر بجای خورشید می بود، تا آنسوی کمربند سیارک ها یعنی نزدیک به مشتری میرسید. با آنکه این ستاره از فاصله 640 سال نوری بصورت یک ستاره خیره با قدر یک میدرخشند، اما درخشندگی آن 135 هزار بار بیشتر از خورشید است.
حالا دو تیم از رصدگران اسرار این ستاره نسبت به هر زمان دیگر بهتر حل نمودند و با این کار دریافتند که ستاره ابط جوزا با تپش و حرکت ضربانی لایه های بیرونی خود را بصورت یک کره گازی به فضای اطراف خود پخش میکند. رصد های جدید نشان میدهد که ابط جوزا در جریان یک سال به اندازه یک زمین جرم خود را به فضا پخش میکند و از دست میدهد، درست طوری که خورشید ما در نتیجه باد های خورشیدی جرم خود را به فضا پخش میکند. در عوض ابط جوزا گاز های داغ خود را بصورت یک کره گازی با سرعت 40 هزار کیلومتر در ساعت به فضا پخش می کند.
نوشته : آسمان کابل از سایت sky&telescope