مدل سه‌بعدی جدید پروژه نقشه‌برداری دیجیتالی اسلون (SDSS III) از جهان، بزرگ‌ترین نقشه‌ای است که تاکنون خلق شده و به گفته اخترشناسان، بیشترین میزان جزئیات آسمان در بین نقشه‌های تهیه شده را در بر دارد. این مدل سه بعدی جدید از جهان، بزرگ‌ترین نقشه‌ای است که تاکنون خلق شده و به گفته اخترشناسان، بیشترین میزان جزئیات آسمان را در بین نقشه‌های تهیه شده تاکنون در بر دارد.
به گزارش نشنال جئوگرافیک، این نقشه که جواهر تاج سومین نقشه‌برداری دیجیتال آسمان اسلون (SDSS III) است، با هدف ثبت تقریبا یک میلیون کهکشان تا فاصله تقریبی 12 میلیارد سال نوری از زمین تهیه شده و برخی اوقات با اندازه‌گیری همزمان فاصله هزاران کهکشان انجام شده است. دانیل آیزنشتاین، اخترشناس مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیت‌سونیان و مدیر پروژه گفت: «نقشه‌برداری کنونی گسترده‌ترین نقشه‌برداری است که تاکنون انجام شده و حجم آن بیش از سه برابر بزرگ‌ترین کاری است که تا پیش از این رکورد جهانی را در اختیار داشت. هدف نهایی ما نقشه‌برداری از یک چهارم کل آسمان است و ما تاکنون تنها یک سوم این راه را رفته‌ایم».
آیزنشتاین و همکارانش با استفاده از این نقشه که داده‌های آن از رصدخانه نقطه آپاچی در نیومکزیکو انجام شد، امیدوارند که به درک بهتری از طبیعت انرژی تاریک برسند. انرژی تاریک، نیروی ناشناخته‌ای است که باعث انبساط جهان با سرعتی رو به افزایش شده است.
به دلیل زمانی که نور برای رسیدن از کهکشان‌های دور دست به زمین لازم دارد، تصاویر اغلب کهکشان‌ها و سیاه‌چاله‌هایی که در نقشه دیده می‌شود، در حقیقت مربوط به میلیاردها سال پیش است. در نتیجه با نقشه‌برداری به صورت سه بعدی می‌توانیم به درک بهتری از این برسیم که انرژی تاریک، چگونه می‌تواند تاریخ دنیا را تغییر داده باشند.
در جستجوی ابتدای جهان
گروه SDSS تاکنون دریافته‌اند که فواصلی که برای خوشه‌های کهکشانی اندازه‌گیری کرده‌اند با مدل‌هایی از ساختار جهان که انرژی تاریک را در محاسبات خود وارد کرده‌اند، سازگار است. با اندازه‌گیری دقیق فاصله تک‌تک کهکشان‌ها، آیزنشتاین و همکارانش توانستند خوشه‌های کهکشانی را که صدها میلیون سال نوری پهنا دارند در نقشه خود بنگارند. (برا مشاهده عکس در ابعاد بزرگ، اینجا را کلیک کنید)
با این سطح از جزئیات، می‌توانیم نیم‌نگاهی به شکل ظاهری دنیا پس از مهبانگ داشته باشیم. در اولین لحظات پس از تولد جهان، چگالی ماده (که در نهایت خوشه‌های کهکشانی را که امروز می‌بینیم شکل داد) ناهمگن و خوشه مانند بود و در نتیجه جاذبه، مواد کم‌چگال به مواد چگال‌تر جذب شدند. تضاد بین نواحی پرچگال و کم‌چگال، در طول زمان رشد کرده و تبدیل به الگوهای خوشه‌ای شد که امروز می‌بینیم.این الگوی خوشه‌ای، اثری مستقیم از اولین ثانیه بعد از مهبانگ است. این نقشه‌برداری‌های جدید مانند سند فسیل شده آن چیزی هستند که در گذشته بسیار دور رخ داده است».
زینب حسینی از سایت نجوم ایران
به نقل از خبرآنلاین