دورترين ساخته بشر مرزهای منظومه شمسی را درمینوردد و به فضای میان ستاره ای میرسد.
دکتر استون محقق بروژه ویجر می گوید : تیم ویجر در زمان طراحی آن بیش بینی کرده بود تا توان ویجر برای مدت های طولانی سفر کافی باشد. اما شما نمی توانید پیش بینی کنید که این فضاپیما تا کجا توان ادامه دادن به این سفر را دارد .
این فضا پیما 30 سال پیش به فضا پرتاب شد از کنار سیارات منظومه شمسی که سر راهش بوده عبور کرد و اطلاعات مهمی را در اختیارمان قرار داد و حتی تابش های رادیویی متلاطم مشتری را نیز ثبت کرد.
این فضاپیماها در فاصله هایی بسیار دور حرکت می کنند جایی که خورشید نقطه نورانی کوچکی بیش نیست در این نواحی انرژی خورشیدی جوابگوی تامین قدرت الکتریکی این فضاپیماها نیست.در حقیقت ویجر مدیون چشمه های انرژی اتمی با عمر طولانی خویش است که رادیو ایزوتوپ ترموالکتریک ژنراتور نام دارد که آماده سازی انرژی تمام قسمت ها را به عهده دارد.
ویجر 1 اکنون از لبه های منظومه شمسی ما خارج شده است و در ناحیه ای از فضا به نام هلیوهث ( شک دوم ) قرار دارد، جایی که نفوذ نور خورشید بسیار کاهش میابد.این ناحیه خارج از لایه حباب مجاور خورشید قرار دارد. می توان گفت ویجر 1 جسارتی بزرگ برای شناخت فضای میان ستاره ای و پاسخی برای پرسشهای مجهول ماست. سرعت ویجر 1 ، یک میلیون مایل در روز است و با این سرعت 10 سال دیگر وارد فضای میان ستاره ای خواهد شد.
دکتر استون می گوید : فضای میان ستاره ای محدوده ایست که مواد بیرون انداخته شده توسط انفجار ستارگان اطراف در آن وجود دارد و ویجر 1 اولین ساخته ای از بشر است که به این محدوده گام خواهد نهاد.
منبع : www.no0jum.co.sr
نويسنده : ایلیا تیموری