این تصویر زیبا که از 150 ساعت ضبط بویسیله رصدخانه اشعه ایکس چاندرا تهیه شده است نشان دهنده بقابیای یک انفجاربزرگ ابر نواختری است . مرکز درخشان این سحابی ناشی از انرژی بسیار زیاد الکترون هایی است که با قشری مشخص از گازهای سوزان تشکیل شده است . قشر این سحابی ناشی از یک شک موجی است که که باعث بیرون راندن مواد به فضای میان ستاره ای شده است . این موج ضربه باعث گرم شدن گازها تا میلیون ها درجه می شود و در مراحلی مختلف باعث ایجاد اشعه ایکس میگردد . بسیاری از ابرنواخترها در پشت قشر درخشانی از گازها شکل میگیرند اما گاهی اینگونه نمیشود .این بقایای ابرنواختری به عنوان G21.5-0.9 توسط اخترشناسان رادیویی در 30 سال پیش شناسایی شده است . و تازمانیکه بوسیله چاندرا آشکار شد قشری نداشته است .
غیاب غشائی در اطراف این باقیمانده ابرنواختری و نیز موارد مشابه دیگر اخترشناسان را به سوی انفجاری ضعیف تر هدایت می کند . اکنون این فرضیه غیرمحتمل به نظر می رسد و احتمال دارد که انفجار هر ستاره حجیم باعث وج ضربه ای شدید شود که خود نیز باعث ایجاد نوعی غرش در فضای میان ستاره ای می شود. تعدادی از قشرهای ابرنواختری بسیار کم نور هستند که دلیل آن فقدان ماده در اطراف ستاره قبل از انفجار است .رهاکردن مقداری جرم از سوی ستاره سبب زدودن نواحی اطراف شود . با امتحان خواص غشا با یک تلسکوپ اشعه ایکس اخترشناسان قادر به تخمین سن و نیز میزان انرژی خروجی درانفجار هستند . ستاره ای که قادر به تولید چنین غشائی باشد دست کم 10 جرم خورشیدی داراست .
منبع : Spaceflightnow
نويسنده : محمد سلطانی