بر اساس یافته های جدید ستاره شناسان که در سی ام تیر ماه اعلام گردید،هرچه میزان آهن موجود در یک ستاره بیشتر باشد،احتمال وجود سیاره در اطراف آن بیشتر است.
ستاره شناسان هنگام جستجوی سیارات در خارج از منظومه شمسی، بیشتر به جستجو در اطراف ستارگان شبیه خورشید می گردند.ولی شاید بهتر باشد توجه خود را بر روی ستارگانی متمرکز کنند که آهن موجود در آنها بیشتر از خورشید است.
بر اساس یک تحلیل آماری که نتایج آن روز دوشنبه(سی ام تیرماه) در جلسه اتحادیه بین المللی نجوم در سیدنی استرالیا اعلام گردید،ستارگانی که حاوی مقادیر زیاد آهن هستند، قابلیت بیشتری برای داشتن سیاره دارند. "دبرا فیشر"،شکارچی سیارات خارج از منظومه شمسی از دانشگاه برکلی کالیفرنیا و "جف والنتی" ستاره شناس موسسه علوم تلسکوپ فضایی،با تجزیه و تحلیل ساختار ترکیبی 754 ستاره نزدیک به خورشید دریافتند که بین میزان آهن موجود در ستارگان و احتمال وجود سیاره در اطراف آنها،همبستگی تقریبا خطی وجود دارد.به عبارت دیگر،هرچه مقدار آهن در یک ستاره بیشتر باشد،احتمال وجود سیاره در اطراف آن بیشتر است.
به گفته فیشر،احتمال وجود سیاره در اطراف ستارگانی که سرشار از آهن هستند،پنج بار بیشتر از ستارگانی است که فقر آهن دارند.همچنین با نگاهی به فهرست ستارگان غنی از آهن،دیده می شود که بیست درصد آنها دارای سیاره هستند!
این دو ستاره شناس، فراوانی آهن، نیکل، تیتانیوم، سیلیکون و سدیم را در طیف بیش از هزار ستاره مورد بررسی قرار دادند(در علم ستاره شناسی،همه عناصر سنگین تر از هلیوم،آهن در نظر گرفته می شوند).
754 عدد از این ستارگان به مدت دو سال تحت نظر قرار گرفتند تا معلوم شود که آیا سیارات گازی غول پیکری در فاصله ای نزدیک بدور این ستارگان می گردند یا نه.
سیارات غول پیکر،هنگام گردش بدور ستاره مادر، نیروی گرانشی بر آن وارد می کند که باعث ایجاد نوعی لرزش در ستاره می شود. این به اصطلاح لرزش را می توان از روی طیف ستاره شناسایی کرد.
بر اساس نتایج بدست آمده،61 عدد از این ستارگان دارای سیاره و بقیه آنها فاقد سیاره هستند.این دو محقق با دسته بندی کلیه ستارگان بر اساس میزان آهن موجود در آنها، تعداد ستارگان هر نوع که دارای سیاره بودند را با یکدیگر مقایسه کردند. نتایج بدست آمده از این قرار است:
- احتمال وجود سیاره در اطراف ستارگانی که میزان آهن آنها یک سوم آهن موجود در خورشید است، 3 درصد است.
- احتمال وجود سیاره در اطراف ستارگان دارای مقدار آهن مشابه با خورشید، بین 5 تا 10 درصد است.
- احتمال وجود سیاره در اطراف ستارگانی که آهن آنها سه برابر خورشید است،20 درصد است.
- از میان 29 ستاره ای که دارای کمترین میزان آهن بودند،هیچ کدام دارای سیاره نبودند.
بر اساس یکی دیگر از یافته های این دو ستاره شناس،احتمال وجود سیاره در اطراف ستارگان جوان بیشتر از ستارگان مسن است زیرا ستارگانی که در اوایل شکل گیری کهکشانها بوجود آمدند،از دل سحابی هایی متولد شدند که حاوی عناصر سنگین کمتری بودند. با گذشت زمان، ستارگان بیشتری بصورت ابرنواختر(supernova) منفجر شدند و در اثر همجوشی هسته ای،عناصر سنگین تری در هسته آنها بوجود آمد که این عناصر وارد محیط میان ستاره ای شدند.از اینرو ستارگانی که دیرتر متولد شده اند(جوانتر هستند)،آهن بیشتری دارند و در نتیجه،احتمال وجود سیاره در اطراف آنها بیشتر از ستارگان نسل های قبلی است.
منبع خبر : http://www.astronomy.com