مطالعات صورت گرفته توسط تلسکوپ رادیویی آرسیبو در پورتوریکو نشان دهنده وجود دریاچه های متان و اتان بر روی سطح بزرگترین قمر زحل است.
گروهی از ستاره شناسان به سرپرستی "دان کمپل" از دانشگاه کرنل(Cornell) با استفاده از تلسکوپ رادیویی آرسیبو در پورتوریکو (با قطر دهنه 350 متر)،صد ها کیلو وات انرژی رادیویی را به سمت بزرگترین قمر سیاره زحل ارسال کردند.سپس با استفاده از این تلسکوپ و تلسکوپ گرین بنک(Green Bank) در ویرجینیای آمریکا،بازتاب امواج ارسالی به تیتان را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند.ارسال این امواج به تیتان و دریافت بازتاب آنها،مجموعا بیش از دو ساعت طول کشید.
تیتان تقریبا هم اندازه با قمر یخی مشتری(گانیمد) است ولی به علت تاریکتر بودن سطح آن در مقایسه با گانیمد،امواج رادیویی را کمتر بازتاب می دهد.
در طیف امواج رادیویی بازتابی از 12 ناحیه از مجموع 16 ناحیه تیتان که توسط گروه "کمپل" مورد بررسی قرار گرفت،نقاط شدیدا تیزی دیده شد که نشان دهنده بازتاب امواج ارسالی توسط ناحیه ای بسیار صاف و نسبتا تاریک بر روی سطح تیتان است.به احتمال بسیار زیاد،این سطوح صاف و تیره،در اصل،دریاچه های حاوی متان و اتان با پهنای حداکثر 150 کیلومتر در تیتان هستند.
متان و اتان دو بخش اصلی گاز طبیعی بر روی زمین را تشکیل می دهند ولی در دمای منفی 179 درجه سانتی گرادی سطح تیتان،این دو گاز به صورت مایع هستند.بخش اعظم جو تیتان،همانند جو زمین،از نیتروژن تشکیل شده است.
به عقیده دانشمندان،متان در تیتان مانند آب بر روی زمین عمل می کند و نقش مهمی در ایجاد چرخه هیدرولوژیکی به منظور تشکیل ابر،باران،رودخانه و دریا در تیتان بازی می کند.
فضاپیمای کاسینی که توسط ناسا و آژانس فضایی اروپا(اسا) اداره می شود در اکتبر 2004(شهریور-مهر 1383) برای اولین بار از نزدیکی تیتان عبور خواهد کرد و با استفاده از دوربین و رادار به مطالعه سطح بزرگترین قمر زحل خواهد پرداخت.این فضاپیما دو ماه بعد کاوشگر هویگنس را در جو تیتان رها می کند تا سرانجام در ژانویه 2005 (دی-بهمن 1383) بر روی سطح آن فرود آید.
با توجه به یافته های جدید،ممکن است زندگی کاوشگر هویگنس سرانجام در یکی از دریاچه های تیتان خاتمه یابد!