آنچه که گذشت مهمترین عناوین خبری در سال 1382 اولین تصویر فضاپیمای "غبار ستاره ای" از دنباله دار وایلد-2


اولین تصویر فضاپیمای "غبار ستاره ای" از دنباله دار وایلد-2


 فضاپیمای "غبار ستاره ای" ناسا اولین تصویر خود از فاصله 25 میلیون کیلومتری دنباله دار وایلد-2 را به زمین مخابره کرد.

فضاپیمای "غبار ستاره ای" در راه دنباله دار "وایلد-2"

p26

 

درطی بیست سال گذشته،ناسا همواره غبار دنباله دارها را از جو بالایی زمین جمع آوری کرده که این امر،تعیین منشا دقیق آنها را غیر ممکن کرده است.
"غبار ستاره ای"(Stardust)،عنوان اولین ماموریت ناسا برای مطالعه یک دنباله دار است.این فضاپیما همچنین اولین ماموریت یک فضاپیمای بدون سرنشین آمریکا برای جمع آوری و بازگرداندن نمونه هایی از مواد موجود در فضا به زمین است.فضاپیمای "غبار ستاره ای" ناسا که هم اکنون در حال پیشروی به سوی دنباله دار "وایلد-2"(Wild 2) است،نمونه هایی از گیسوی این دنباله دار و نیز غبار میان ستاره ای پخش شده در منظومه شمسی را جمع آوری و به زمین برمی گرداند.
این فضاپیما سرانجام اولین تصویر خود را از فاصله 25 میلیون کیلومتری دنباله دار "وایلد-2" در 22 آبان 1382 گرفت.این موفقیت،کمک شایانی به هدایت این فضاپیما برای عبور از فاصله بسیار نزدیک این دنباله دار در 12 دی ماه سال جاری خواهد کرد.
فضاپیمای "غبار ستاره ای" در سال 1999به فضا پرتاب شد و پس از جمع آوری نمونه های دنباله دار "وایلد-2" و غبار میان ستاره ای،آنها را بصورت بسته بندی شده در سال 2006 توسط یک چتر در جو زمین رها می کند.  


 

 


تصویر این دنباله دار در فاصله 25 میلیون کیلومتری فضاپیما،با استفاده از سه ستاره راهنما گرفته شد.در این تصویر،دنباله دار "وایلد-2" در داخل مثلث ستاره های راهنما در سمت چپ قرار گرفته است.
مسیر حرکت دنباله دارها در فضا علاوه بر گرانش خورشید و دیگر اجرام بزرگ،تحت تاثیر غبار و گازهای خارج شونده از آنها نیز قرار می گیرد.از اینرو دانشمندان با استفاده از تصویر گرفته شده از دنباله دار وایلد-2 می توانند مسیر و موقعیت دقیق آن را رهگیری کنند تا از عبور موفقیت آمیز فضاپیما از نزدیک آن در 12 دی ماه اطمینان حاصل کنند.

به گفته "تام داکسبری"،مدیر طرح "غبار ستاره ای" در آزمایشگاه نیروی محرکه جت(
JPL) ناسا واقع در پاسادنای کالیفرنیا،وظیفه گروه هدایت این ماموریت،نشانه گیری یک فضاپیما با طول 5 متر به سمت دنباله داری با پهنای 5.4 کیلومتر با سرعتی معادل 6 برابر سرعت یک گلوله است.این فضاپیما حداکثر تا فاصله 300 کیلومتری این دنباله دار نزدیک می شود و سپس نمونه هایی از مواد گیسوی آن را جمع آوری می کند.در آن هنگام،فضاپیما در فاصله 389 میلیون کیلومتری زمین خواهد بود!

منبع : www.astronomy.com