سایت نجوم ایران ( مرکز اطلاع رسانی اخبار رسمی نجومی، ستاره شناسی، هوافضا، آسمان شب و اخترفیزیک ایران و جهان) ؛

كيهان شناسي كه علم مطالعه آغاز، شكل گيري و تكامل عالم است هنوز نمي داند 99% عالم را چه چيز تشكيل داده است. به نظر مي رسد جز غير قابل مشاهده اي قسمت اعظم عالم را تشكيل داده است كه قابل شناسايي نيست.اين ماده واقعا چيست؟ چگونه آن را بشناسيم؟

همانطور که می دانیم یک موتور مغناطیسی نیاز حتمی به یک محور مرکزی که دارای مغناطیس زیادی باشد دارد و در کنار نیز چند هسته آهن ربايي که نیروی کافی را جهت کارکردن داشته باشد ویک یا چند محرک قوی تا گردش را ایجاد و کار کردن را برقرار نماید. در منظومه ما محور مرکزی که میدان مغناطیسی بسیار نیرومند خورشید است  اهرم های نیرومندی با جذب و دفع بسیار بالا سیارات را بر گرد میدان مغناطیسی خود قفل کرده و نگه داشته است و سیارات با قدرت تمام جذب میدان مغناطیسی خورشید شده اند و

امروزه موضوع امکان وجود حیات در ماورای زمین از موضوع هایی می باشد که ذهن بسیاری از دانشمندان را به خود مشغول کرده است.در سردترین و گرمترین نقاط زمین حیات کشف شده است.بنابراین برای بررسی احتمال وجود حیات در ماورای زمین ابتدا می بایستی چگونگی پیدایش حیات روی زمین را مورد مطالعه قرار دهیم. زندگی روی کره ی زمین از3/5 تا 4/5 میلیارد سال پیش آغاز شد.بود دانشمندان به این نتیجه رسیده اند که ملکول های حیات ممکن است از طریق یک ستاره ی دنباله دار به زمین رسیده باشدند.البته فرضیه ی دیگری نیز حاکی از آن است که مواد خام روی زمین ممکن است پس ازطی چندین واکنش

برای رسیدن به جواب معمای سن جهان در مدل بیگ بنگ ابتدا لازم است تا تصویری ساده از بیگ بنگ در ذهن بسازیم.اما از آنرو که ما شانس دیدن لحظه تولد جهان را از دست داده ایم برای تصور بیگ بنگ اجبارا توجه میکنیم به یک انفجار کوچک مانند انفجار یک بمب.با این فرض که بیگ بنگ هم ساختاری همچون انفجارهای دیگر داشته است.همانطور که میدانید اگر از جای امنی به انفجار یک بمب نگاه کنیم ابتدا نور آنرا میبینیم سپس صدای آنرا میشنویم و بعد ذرات گرد و غبار و

شاید برای همه ما به هنگام رصد آسمان در شبی صاف و پر ستاره ، بدور از هرگونه آلودگی نوری ، گرد و غبار محلی و یا آشفتگی های جوی که ارمغان شهر های صنعتی هستند، این سوال پیش آید که آیا ما در میان این همه جرم آسمانی درخشان تنها هستیم؟این سوال ، قرن ها است که ذهن بشر را به خود جلب کرده است چه برای بشر دیروز که زمین را در مرکز عالم می دانست ، و فضای اطراف خود را فقط محدود در 3000 جرم درخشانی که در آسمان می دید می پنداشت ،، چه برای بشر امروز که زمین را همچون نگینی کوچک و درخشان در این جهان بی کران در نظر می پندارد.

به مناسبت نخستین رصد گالیله در 400 سال قبل، سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد(یونسکو) سال میلادی آینده را سال نجوم نامگذاری کرد.

سازمان یونسکو با نامگذاری سال 2009 به عنوان سال نجوم طرح زیادی را در جهت گسترش دانش ستاره شناسی در سرتاسر جهان به اجرا خواهد گذاشت که از آن جمله می توان به برگزاری کارگاه‌های آموزشی نجوم در کشورهای مختلف جهان با همکاری نهادهای آموزشی این کشورها اشاره کرد.

اغلب اوقات در تصاویر ارسالی از فضانوردان آنها را در حال شناور بودن در محیط شاتل یا ایستگاه فضایی می بینیم. چه کارهایی را می توان انجام داد تا بتوان با محیط بی وزنی ارتباط برقرار کرد؟

هر چند بی وزنی در محیط فضا جالب و رویایی به نظر می رسد اما اثرات زیان باری هم ،بر روی بدن بر جا می گذارد که ابتدایی ترین آنها ،حالت تهوع و سر گیجه است.سر و سینوس ها متورم می شوند، ماهیچه ها ضعیف و استخوان ها آسیب پذیر تر می شوند.این اثرات بر بدن ،می توانند مشکلات بسیاری را در طول سفرهای بلند مدت مانند سفر به مریخ به وجود آورند.

مریخ چهارمین سیاره از سمت خورشید در منظومه شمسی است. این سیاره یکی از همسایه های نزدیک زمین در فضا می باشد. مانند بقیه اجرام موجود در منظومه در حدود 6/4 بیلیون سال تخمین زده می شود. رومیان باستان به تقلید از یونانیان، نام خدای جنگ خود یعنی مارس را بر روی این سیاره گذاشتند. دلیل این نامگذاری رنگ سرخ تداعی کننده خون این سیاره است. سرخ بودن این سیاره به دلیل وجود مقادیر زیاد آهن در خاک آن می باشد.

سیاره مریخ، مانند زمین، دارای ابر در اتمسفر و رسوبات یخ در قطبها می باشد. اما بر خلاف زمین، مریخ در سطح خود آب مایع ندارد. قرمز بودن رنگ این سیاره به دلیل وجود مقادیر زیاد آهن در خاک آن است.

مردمان باستان تصور مي‌كردند كه مي‌توانند خطوط اصلي چهره‌ها را در ستارگان آسمان شب پيدا كنند.   اين چهره‌ها معمولاً شكل‌هايي از قهرمانان، اساطير و خدايان افسانه‌اي، مخلوقات گوناگون و اجرامي بود‌ند كه به نظر آنها بر روی زمین اثر گذار ند. اين مفهوم عاميانه صورت فلكي است.
اما در ستاره‌شناسي نوين، لغت صورت فلكي به بخشي از آسمان اطلاق مي‌شود كه در مرحله‌ي اول اشكالي را تداعي مي‌كند كه هزارها سال پيش براي اولين بار مورد توجه انسان‌هاي باستاني قرار گرفته است.
اين مناطق بر روي كره‌ي سماوي، مانند استان‌ها يا كشورهاي مختلف بر روي نقشه‌هاي زميني هستند. در حال حاضر هر نقطه‌اي از آسمان بالاي سر ما، حتماً متعلق به يك صورت فلكي است. حد فاصل بين صورت‌‌هاي فلكي در قالب خط مستقيم بوده

در سال ۱۶۶۵ سر ايزاك نيوتن قانون جاذبه ي عمومي را وضع كرد و درست ۲۵۰سال بعد دانشمند همه ي دوران فيزيك آلبرتاينشتين قوانين گرانش را توسعه داد و اصلاح كرد . در سال هاي نيوتون فضا و زمان مطلق فرض مي شد و دانشمندان آن زمان فكر مي كردند كه با اين قوانين نيوتني مي توان تمام
پديده هاي فيزيك را شرح داد . ولي پس مدتي مشخص شد كه واقعا" اين چنين نيست . در سال ۱۹۰۵ آلبرت اينشتين فضا و زمان را پيوسته فرض كرد به طوري كه يك بافت را به وجود مي آورند درست همانند تار و بود قالي كه در هم جفت مي شوند .