بر اساس آخرین اخبار، جدول زمانی روسیه برای انجام یک پرواز دارای سرنشین به ماه، دو سال دیگر هم به تعویق افتاد و سازمان فضایی این کشور اعلام کرد که این سفر تا پیش از 2018 صورت نمی گیرد. ولادیمر پاپووکین رئیس سازمان فضایی روسیه اظهار داشت: پروژه سفر انسان به ماه در تاریخ تعیین شده 2015- 2016 انجام نمی پذیرد.

روسیه درنظر دارد فضاپیمای جدیدی را جایگزین فضاپیمای سایوز پا به سن گذاشته در سفر به ایستگاه بین المللی فضایی و فراتر از آن کند. 

پاپووکین اظهار داشت: در مقایسه با ایستگاه بین المللی فضایی ما به مدارهای بالاتر و سفرهایی به ماه و توسعه فناوری سفر به مریخ می اندیشیم.

براساس اظهارات وی، این فضاپیما با ظرفیت شش نفر می تواند برای مأموریتهای متنوعی مورد استفاده قرار بگیرد که در آن میان می توان به مأموریتهای رباتی به ماه، یا یک ایستگاه فضایی میان ماه و زمین و حتی فراتر از ماه نیز اشاره کرد.

چین اجرای طرحهای خود برای فرستادن یک فضاپیمای بدون سرنشین به ماه را سال 2013 اعلام کرد. رسانه های رسمی چین اعلام کردند که فضاپیمای چانگ 3 به ماه پرتاب می شود و به بررسی در سطح ماه می پردازد. چین یک موتور جدید موشکی را که از اکسیژن مایع و نفت سفید استفاده می کنند روز یکشنبه (8 مرداد ماه) را آزمایش کرد.

پس از اتحاد جماهیر شوروی در دهه 1970، مدارگرد چین نخستین فضاپیمایی خواهد بود که به عنوان بخشی از یک مأموریت روی سطح ماه فرود می آید. این کشور همچنین اعلام کرده است که در نظر دارد فرود یک انسان را در ماه محقق کند.

چن لان، تحلیلگر فضایی مستقر درباره برنامه فضایی سال آتی چین گفت: فکر می کنم که این طرحها به خوبی با قابلیتها و بودجه چین سازگار است.

صبح امروز چهارشنبه 11 مردادماه، با حضور فاضلی – رئیس سازمان هوافضا و مسئولان دانشگاه صنعتی امیرکبیر از پروژه تونل باد مادون سرخ رونمایی شد.

یکی از ابزارهای مهم آزمایشگاهی در حوزه آیرودینامیک تجربی تونل باد است که می تواند شرایط معکوس پروازی را روی مدل ثابتی ایجاد کرده و عملکرد اجسام پرنده اعم از هواپیما، موشک و وسائل زمینی دیگر در آن بررسی شود.

با توجه به نیاز کشور به این دستگاه، طراحی و ساخت تونل باد مادون صوت در ستاد توسعه فناوری هوافضا مطرح شد که با همکاری و حمایت این ستاد به صورت یک پروژه به تصویب رسید.

حمید فاضلی در حاشیه مراسم افتتاح تونل باد مادون صوت در دانشگاه صنعتی امیرکبیر در جمع خبرنگاران با اشاره به برنامه های فضایی این سازمان، افزود: در حال حاضر پرتاب کاوشگر موجود زنده میمون از نژاد رزولوس در دستور کار است که امیدوارم پس از ماه مبارک رمضان به فضا پرتاب شود.

رئیس سازمان هوافضا با اشاره به تاخیر دو سه ماهه این پروژه اظهار داشت: این تاخیرات به دلیل انجام آزمایش های تکمیلی مربوط به بازیابی این کاوشگر بوده است که در حال حاضر با موفقیت به اتمام رسیده است و این محموله به طور کامل بسته بندی شده است.

وقتی که خورشید هر 90 دقیقه یکبار طلوع می کند، مانورهای اتصال در ساعتهای عجیب و غریبی صورت می گیرد و احساس بی وزنی آزار دهنده می شود، تعجبی ندارد که فضانوردانی که در ایستگاه بین المللی فضایی اقامت دارند نتوانند خواب راحتی داشته باشند.

اما اخیرا یک عصب شناس از دانشگاه توماس جفرسون درمیان افرادی است که روی یک راه حل برای مشکل فضانوردان کار می کنند تا فضانوردان ایستگاه بین المللی فضایی بتوانند خواب راحتی داشته باشند.

جورج سی برینارد به عنوان مشاور ناسا دراین زمینه عمل می کند. ناسا قصد دارد نورهای فلورست قدیمی ایستگاه فضایی را با نورهای LED با فناوری بالا تعویض کند؛ تعویض این نورها اوایل سال جاری از سوی سازمان فضایی آمریکا مورد تصویب قرار گرفت و می تواند در ارتقای وضعیت آسایش یا هوشیاری فضانورد در زمان مشخصی از روز موثر باشد.

بر اساس آخرین گزارشات، پایگاه اینترنتی اسپیس این هفته با ارائه تصاویری زیبا، از تاج خورشیدی، سحابی شکارچی، ستاره‌های خون آشام و چهره زیبای زمین به معرفی بهترین تصاویر نجومی پرداخته است.

یک آشکار ساز هفت تنی که بیش از یک سال است در ایستگاه بین المللی فضایی قرار دارد بررسی جهان تاریک را آغاز خواهد کرد. ساموئل تینگ برنده جایزه نوبل فیزیک به عنوان محقق ارشد پروژه جستجوی ضدماده در کیهان با استفاده از آشکار ساز فضایی اظهار داشت: این آشکار ساز یا طیف سنج مغناطیس آلفا که از آن با عنوان AMS نیز یاد می کنند تاکنون همه رکوردها را در ثبت 17 میلیارد اشعه کیهانی و جمع کردن اطلاعات برای تحلیلها شکسته است.

وی افزود: اکنون پرسش ما این است که کدام نقطه از جهان از ضدماده تشکیل شده است. این نقطه ممکن است هرکجا باشد و در دور دستها ذراتی تولید کند که ما با این آشکار ساز بتوانیم آنها را شناسایی کنیم.

فیزیکدانها اظهار می دارند که انفجار بزرگ که عامل پیدایش جهان بوده است باید میزان مساوی از ماده و ضدماده ایجاد کرده باشد اما پس از آن ضدماده ناپدید شده است.

«منظومه شمسی ما از 9 سیاره تشکیل شده است». این بخشی از کتاب‌های درسی و متن‌های معتبر در باره منظومه شمسی تا پیش از سال 2006 / 1385 بود. شاید همان موقع نیز بسیاری باور داشتند که این جمله روزی تغییر می‌کند و دانشمندان خواهند توانست سیارات بیشتری را در منظومه شمسی پیدا کنند. اما شاید کمتر کسی فکر می‌کرد به جای آن‌که در متن‌های آینده تعداد سیارات منظومه شمسی افزایش پیدا کند با کاهش این تعداد مواجه شوند. در تب و تاب روزهایی که دانشمندان خبر از کشف دهمین سیاره منظومه شمسی که بعدها اِریس نام گرفت بودند، انجمن جهانی نجوم IAU بر اساس بررسی‌های طولانی‌مدت و با توافق اعضا، نه تنها این سیاره جدید را به عضویت خانواده منظومه شمسی نپذیرفت که پلوتو را نیز از خانواده اخراج کرد؛ تصمیمی که اگر چه اعتراض‌های بسیاری را در پی داشت، اما از پشتوانه منطقی قابل قبولی برخوردار بود. بدین ترتیب. اکنون منظومه شمسی ما 8 سیاره و تعداد زیادی سیاره کوتوله یا پلوتومانند دارد. این موضوع اگرچه نقطه عطفی در داستان پر فراز و نشیب پلوتو بود، اما همه داستان نیست؛ چراکه این سیاره حتی از پیش از کشفش، توجه های زیادی را به خود اختصاص داده بود.