سایت نجوم ایران ( مرکز اطلاع رسانی اخبار رسمی نجومی، ستاره شناسی، هوافضا، آسمان شب و اخترفیزیک ایران و جهان) ؛

پس از پرتاب موفقیت آمیز و جداسازی در روز 18 ژوئن،فضاپیمای اکتشافی ماه ( LRO) در روز 23 ژوئن در ساعت 5:43 صبح به وقت شرقی به ماه رسید.

LRO و LCROSS گر چه هرکدام متدهای مختلف و وسیعی را برای مطالعه سطح ماه به کار خواهند برد ولی هر دو توسط یک راکت (راکت اطلس v) در مسیر خود به سوی ماه پرتاب شدند.

LRO  پس قرار گرفتن کامل در مدار ، برای مطالعات دقیق سطح ماه ، تجهیزات خود را بر روی ماه متمرکز خواهد نمود. همچنین این سفینه به دنبال اماکن مناسب جهت فرود فضانوردان خواهد بود.

تیم های عملیاتی و پرتاب LRO  و LCROSS روز چهارشنبه در فلوریدا به منظور FRR یا "مرور آمادگی پرواز" یکدیگر را ملاقات کردند. آنها اعلام نمودند در این زمان هیچ مشکی در رابطه با پرتاب وجود ندارد. بازدید نهایی در صفحه پرتاب درحال اجراست و فعالیت های شمارش معکوس برای شروع تمرین با لباس برای پنج شنبه برنامه ریزی شده است.

 برنامه LRR یا "مرور آمادگی پرتاب"  برای روز دوشنبه ساعت 9 صبح به وقت شرقی تدوین شده است. کنفرانس خبری قبل از پرتاب نیز بعد از LRR در ساعت 1 عصر به وقت شرقی خواهد بود و به صورت زنده از مرکز فضایی کندی، از تلوزیون ناسا پخش خواهد شد.

اگر تاکنون چیزی درباره مدارگرد اکتشافی ماه  یا LRO  نشنیده اید، در اینجا به پنج نکته در مورد آن اشاره شده است که بهتر است بدانید:

•LRO   در مسیر بازگشت به ماه ناسا را راهنمایی می کند.

• هدف اولیه LRO  هدایت تحقیقات آماده سازی برای کاوش های آتی در ماه می باشد. به ویژه اینکه LRO مکان های مناسب برای فرود بر روی ماه را جستجو خواهد کرد و همچنین منابع بالقوه ای که احتملاً آب به صورت یخ در آنها یافت خواهد شد و محیط هایی که برای طولانی مدت تحت تاثیر تشعشعات قمری واقع شده اند را شناسایی خواهد کرد. LRO علاوه بر عملیات اکتشافی اش، داده های علمی بسیار با ارزشی را به ما خواهد داد که کمک بزرگی در درک بهتر توپوگرافی (شناسایی پستی و بلندی ها) و ترکیبات ماه خواهد بود.

گنادی پادالکا فرمانده ایستگاه بین المللی فضایی و مایک بارات مهندس پرواز، عملیات پیاده روی فضایی خود را در 8:46 صبح روز جمعه به پایان رساندند. این عملیات به منظور آماده سازی بخشی به نام  Zvezda  برای ورود مدول جدید روسی به ایستگاه فضایی انجام گرفت. این عملیات برای پادالکا هفتمین عملیات و برای بارات اولین پیاده روی فضایی بود. این دو فضانورد آنتن ها را در محل مناسب نصب نموده و اتصالات الکتریکی لازم برای دستگاه Kurs را نیز نصب کردند.

در مرکز فضایی کندی ناسا در فلوریدا، شاتل فضایی Endeavour در آخرین هفته آماده سازی قبل از پرتاب خود به سر می برد و خود را برای عملیات STS-127 خود آماده می کند. تجهیزات به درستی  و با ایمنی بالا در داخل شاتل قرار داده شده اند و درهای مربوطه در آخر هفته بسته خواهد شد. هفت فضانورد STS-127 آخرین آزمایشات  آماده سازی خود را در روز پنج شنبه در مرکز فضایی کندی ناسا انجام دادند و به مرکز فضایی جانسون واقع در هاستون بازگشتند. فضانوردان روز شنبه وارد قرنطینه شده و سپس ساعت 12:15 صبح به وقت شرقی روز سه شنبه، 9 ژوئن برای انجام آخرین آمادگی هی قبل از پرتاب به کندی باز خواهند گشت.

سرنشینان Expedition19  خود را برای پیاده روی فضایی آماده کردند و منتظر ورود سه عضو دیگر هستند که در آخر این هفته به آنها ملحق می شوند. مسافران فضایی همچنان فعالیت های خود را ادامه می دهند. فرمانده گنادی پادالکا (Gennady Padalka) و مهندس پرواز  میشل بارات (Michael Barratt) برای اولین پیاده روی فضایی خود – که در روز 5 ژوئن برنامه ریزی شده- لباس فضایی خود را هشت بار امتحان نمودند. علاوه بر این، آنها لباس ها را از نظر نواقص ، عملکرد صحیح سرپوش و تجهیزات ارتباطی نیز به خوبی کنترل کردند.

از اوایل 1960 این بحث همواره بوده که آیا در اعماق تاریک دهانه های آتشفشان مانند ماه، در نزدیکی دو قطب، آب به صورت یخ پنهان شده است؟ جایی که هرگز نور خورشید را به خود ندیده است. سفینه های فضایی مختلفی سعی نموده اند تا اعماق این دهانه ها را ببینند، اما مدت های زیادی است که از این راه نیز اطلاعات دقیقی به دست نیامده است. اکنون ناسا و سازمان فضایی هند یا ISRO در حال تشکیل یک تیم تحقیقاتی شامل دو فضاپیما هستند تا یک بار و برای همیشه به این سوال پاسخ دهند. دکتر میلسامی انادوری (Mylswamy Annadurai) مدیر پروژه سفینه چاندرایان-1 (Chandrayaan-I)گفت: «زمانی که این حقیقت آشکار شود، تجربه ای بی نظیر و در نوع خود اولین خواهد بود.»

شاتل فضایی آتلانتیس پس از تکمیل نمودن سفر 13 روزه خود در ساعت 11:39 صبح به وقت شرقی در پایگاه نیروی هوایی ادوارد در کالیفرنیا به زمین نشست. در طول کنفرانس فشرده ای که در مرکز فضایی کندی ناسا در فلوریدا برگزار شده بود، اد ویلر (Ed Weiler) گفت: «اکنون، و تنها اکنون می توانیم اظهار کنیم این عملیات موفقیت کاملی در پی داشت، فضانوردان با سلامت کامل در زمین هستند.»

آزمون مجموعه چترهای  راکت Ares I در 20 می توسط ناسا و مهندسین صنایع در منطقه مانور نظامی ارتش ایالات متحده در نزدیکی یوما، آریزونا انجام گرفت. چتر اصلی به منظور آهسته نمودن روند کاهش سرعت سریع موتور طراحی شده و این امکان را فراهم می آورد تا بتوان آن را برای پروازهای آتی حفظ نموده و مورد استفاده قرار داد.

Ares I اولین وسیله پرتابی است که برای "برنامه صور فلکی ناسا"  طراحی شده است و در دهه آینده کاوشگران را به ایستگاه فضایی بین المللی، ماه و مقاصد دورتر خواهد فرستاد. چترهای اصلی – بزرگترین چتر راکتی که تا کنون ساخته شده –  هرکدام 150 فوت قطر و 2000 پوند وزن دارد. این چترها به عنوان عناصر مرکزی سیستم کاهش سرعت راکت عمل نموده و شامل یک چتر خلبان، یک چتر ضمیمه (به عنوان ترمز) و چترهای اصلی است. همه در یک مجموعه قرار گرفته اند. چترهای اصلی در یک زمان باز شده و کشش لازم برای آهسته کردن سرعت موتور راکت جامد عظیم را فراهم می نماید و  فرود آرام و ایمنی در اقیانوس را تضمین می کند.

مهندسین پرواز Roman Romanenko، Frank De Winne و Robert Thirsk از مسافران بیستمین پرواز به ایستگاه بین المللی فضایی، در روز چهارشنبه 27 می (6 خرداد) در ساعت 6:34 صبح به وقت شرقی در فضاپیمای Soyuz TMA-15 از Baikonur Cosmodrome در قزاقستان به سوی فضا حرکت نمودند تا اقامت شش ماهه خود در فضا را آغاز نمایند.